مزارهای گلستان شهدای اصفهان، اساساً یکسان بنا نهاده شده بود. بنابراین بهانههای کودکانهای که در شهرهای دیگر از جمله تبریز، دستاویزِ تخریب مزارها شد، در اصفهان موضوعیت نداشت.
اینجاست که میشود عمق استدلالِ یکسانسازان را بهتر دریافت.
آنها با پیش کشیدن خزعبلاتی مانند بینظمی مزارها، لودرها را انداختند به جان حجلهها و سنگها و با کلی هزینه از بیتالمال، کویری از سنگهای سیاه ساختند و بعد هم با این کویر عکس یادگاری انداختند تا نامشان در تاریخ ثبت شود!
موردِ گلستان شهدای اصفهان، نشان داد که غایتِ یکسانسازان چیزی جز خاطرهزدایی نبوده؛ حتی اگر این خاطرهها بواسطهی مزارهای همسان شکل گرفته باشد.
خاطرهزدایی، خیانت کوچکی نیست در حق ملتی متکی به گذشتهی پرماجرا و پرحادثه.
اگرچه بواسطهی بیخیالی حزبالله، پروژهی تخریب مزارهای شهدا امری عادی شد، اما نباید این خیانت و بانیانش را بدون پرداخت هزینه رها کرد.