قم - دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی، ملاک ارزیابی خداوند نسبت به بندگان را تنها قلب ها عنوان کرد و گفت:
برخی خانهٔ دل را به بت خانه تبدیل کردهاند؛ دین و آبروی خود را برای به دست آوردن مقام معامله میکنند و این آخرین بتی است که قلب را رها میکند.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مهدیهٔ عباسآباد همدان، اظهار کرد: رسول خدا(ص) موضوع بسیار مهمی را در یک سخنرانی برای مردم بیان کردند: «ان الله لا ینظر الی صورکم و لا الی اجسادکم و لا الی اموالکم ولکن ینظر الی قلوبکم»، پروردگار عالم نگاهی و نظری به شکل شما ندارد، اگرچه طبق قرآن مجید، شکل همه شما و موجودات، شکل حَسَن و نیکویی است: «الذی احسن کل شیء خلقه». در میان تمام موجودات آفرینش - جماد، نبات، حیوان، جاندار، بیجان - نازیبا و بدشکل وجود ندارد و اینکه مردم مینشینند و میگویند فلان حیوان زیباست، فلان حیوان قیافه ندارد، فلان انسان خوشصورت است، فلان انسان زیباییِ صورت ندارد، از نظر قرآن حرفهای بیربطی است؛ اینها یک سلسله مسائل اعتباری است و حقیقی نیست، چنین مردمی از قدیم یکسری قواعدی را پیش خود ساختهاند و هرکسی با این قواعد ساخت، میگویند زیباست و اگر با این قواعد سازگار نبود، میگویند نازیباست؛ اما قرآن مجید میفرماید: کل خلقت و آفرینش، زیباست، «احسن کل شیء خلقه».
ملاک ارزیابی انسان ها نزد خداوند، صورت ظاهری نیست
وی ادامه داد: با اینکه کل عالم، اجزا، اشکال و صورتهای آن زیباست، ولی پروردگار عالم صورت شما را ملاک ارزیابی خود قرار نداده و تعریف و تکذیب خدا به قیافهٔ شما هیچ ربطی ندارد. چهرهٔ یوسف و چهرهٔ بلال برای پروردگار عالم مساوی است و هر دو در آفرینش و در خلقت زیبا هستند. احدی را پروردگار در کتابهای آسمانی بهخاطر قیافه او، نه تعریف، نه تکذیب، نه سرزنش و نه ستوده است؛ رسول خدا(ص) می فرماید: «ان الله لا ینظر الی صورکم»، هر صورتی که داشته باشید، او زیبا آفریده است، شما با هر تعریفی که میخواهید این صورت را ارزیابی کنید؛ ولی پروردگار عالم، شما را با صورتتان ارزیابی نمیکند.
استاد انصاریان با بیان اینکه «و لا ینظر الی اجسامکم»، پروردگار مهربان عالم اصلاً به جسم موجودات نگاه ندارد، گفت: جسم هر قد و قواره و وزنی که دارد، برای پروردگار عالم ملاک ارزیابی نیست.
وی به داستانی در زمان پیامبر(ص) اشاره و تصریح کرد: پیغمبر رد میشدند، یکجا شلوغ بود و مردم جمع شده بودند، داد و فریاد میکردند، جلو تشریف آوردند و گفتند: چه خبر است؟ گفتند: پهلوانی در حضور مردم وزنه برمیدارد و دهکیلو، سپس بیستکیلو، چهلکیلو و پنجاه کیلو وزن را بلند میکند. حضرت فرمودند: نظرتان نسبت به کاری که می کند چیست؟ گفتند: ما میگوییم پهلوان و قدرتمند است. فرمودند: خیر! بار بلندکردن پهلوانی و قدرت نیست، بلکه قدرت برای کسی است که در برابر جاذبهٔ گناه قرار گیرد و آن را دفع کند.
وی افزود: «دعت امرأة ذات حسب و جمال، فقال انی اخاف الله». قدرت برای جوانی است که یک زن خوشچهره و خانوادهدار، او را به گناه دعوت کند و بگوید: «من عاشق تو هستم، خانه هم دارم، جای خلوت هم دارم و پول هم نمیخواهم، دو ساعتی بیا و با من باش!» و این جوان بگوید: «انی اخاف الله؛ من در پیشگاه پروردگار از گناه میترسم» پهلوان این است! سنگینی بلندکردن که پهلوانی نیست، سنگینترین بار را شتر بلند میکند و در برداشتن بار از همهٔ چهارپایان قدرت بیشتری دارد، پس این پهلوانترین پهلوانهاست و از یکمیلیون رستم بالاتر است؟!
وی ادامه داد: خداوند «و لا الی اموالکم»، ارزیابی انسان را روی ثروت ها نبرده است؛ پروردگار عالم آنکه کم درآمد است را نمیکوبد و نمی گوید چنین انسانی در پیشگاه ما ارزشی ندارد؛ همچنین ثروتمند به واسط ثروتش نیز نزد پروردگار احترام و اکرام ندارد؛ به طور کلی ثروت ملاک نیست؛ ثروت یا ملاک بهشت رفتن یا ملاک جهنم رفتن است؛ اگر من در کنار ثروتم جهنم بروم، معلوم میشود که در پیشگاه خدا بسیار پست هستم. خداوند در سوره آلعمران و توبه می فرماید: اگر ثروتمندی بخیل است، قطعاً و بی شک اهل جهنم است.
استاد انصاریان اظهار کرد: پیغمبر(ص) روی منبر فرمودند: کسی که شب به خانه برود و یک درهم مال حرام در آن خانه ببرد و این مال حرام در این خانه بماند؛ تا زمانی که این یک درهمِ حرام در آن خانه است، خدا نماز و روزهٔ اهل آن خانه را قبول نمیکند و دعایشان را هم مستجاب نمیکند، چون زن و بچهای هم که فهمیدند این مالْ نامشروع است، باید آن را برمیداشتند و میبردند به صاحبش پس میدادند، آنها هم شریک شوهر و پدر هستند. ما خیلی آیات در اسلام داریم که مردم را شریک جرم معرفی کرده است، خودش جرمی نکرده، اما با نیت و تشویق شریک جرم است؛ دین اسلام بسیار دقیق است، دین و اسلام خدا را شل نداریم، اسلام گشاد و باری به هر جهت نداریم.
استاد انصاریان با تأکید بر اینکه ملاک ارزیابی خداوند در برابر بندگان چهره و ظاهر نیست، گفت: ابلیس بر آدم سجده نکرد و ملاک ارزیابی را روی ظاهر خود برد و گفت: «انا خیر منه»، من بسیار بهتر از این جنس دوپا هستم، برای چه به او سجده کنم؟ «خلقته من طین»، این یک موجود پستی است، چون از خاک خلق کردهای و من یک موجود مافوقی هستم، چون «خلقتنی من نار»، من از یک انرژی حرارتی آفریده شدهام. من کجا و آدم کجا! با اینکه امر به سجده میکنی، سجده نمیکنم! حال امروز همه انسان ها باید آگاه باشند و نسبت به دیگران اظهار برتری نکنند، من از چهکسی بهترم؟ مگر من باطن مردم را میدانم؟ مگر من پروندهٔ مردم را میدانم؟ مگر من خوبیهای باطن مردم را میدانم؟ مگر من اندازهٔ عقل مردم را میدانم؟ مگر من عبادات و گریههای شبانهٔ مردم را میدانم؟ مگر من هزینههایی را که مردم در خلوت برای خدا میکنند، میدانم؟ چه دلیلی دارد که من از آنها بهتر هستم؟!
وی در ادامه به سخنی از پیغمبر اکرم(ص) اشاره و تصریح کرد: پیامبر(ص) میفرمایند: خداوند به قیافه شما نگاه نمیکند، چون ملاک ارزیابی نیست؛ به اندام و جسم شما هم نگاه نمیکند، چون بدن برای او ملاک ارزیابی نیست؛ به اموالتان هم نگاه نمیکند، چون ملاک ارزیابی نیست؛ «ولکن ینظر الی قلوبکم»، ملاک ارزیابی او برای اینکه بگوید شما بد یا خوب، درست یا نادرست هستید، اهل مغفرت یا اهل لعنت هستید، اهل سعادت یا اهل شقاوت هستید، اهل بهشت یا اهل دوزخ هستید، تنها قلب شماست؛ خداوند به دل های شما نگاه میکند و می سنجد که این دل بتخانه هست یا نیست.
آخرین بتی که از دل بیرون میرود، عشق به مقام است
وی افزود: برخی خانهٔ دل را به بت خانه یا بت شهوات تبدیل کردهاند؛ شهوات یعنی خواستههای نامشروع که کسی این خواستهها را معبود خودش قرار داده و بتِ در قلب اوست. پیغمبر(ص) میفرمایند: «آخر ما یخرج من قلوب الصالحین حب الجاه»، همهچیز از دل شایستگان عالم بهتدریج بیرون میرود و دل پاک و خالص میشود و آخرین چیزی که از دل بیرون میرود، عشق به مقام است؛ برخی دین و آبرو خود را برای به دست آوردن صندلی معامله میکنند و این آخرین بتی است که قلب را رها میکند و این بت در روزگار ما چه میکند!
انتهای پیام/