سعید شعرباف تبریزی، استاد دانشگاه در یادداشتی نوشت:
طبق مصوبه شورای شهر گذشته و شورای راهبری پیوست، این پروژه باید در چند فاز اجرا شود. نخستین فاز در خط قرار گرفتن صد واحد اتوبوس خریداری شده بدون گاردگذاری بود که به درستی اجرا شد و طبق سنجشهای پس از اجرا، تا حد زیادی رضایتمندی مردم و ذینفعان طرح را جلب کرده بود.
در فاز دوم، حتما باید مطابق با هر بخش از خط و مشخصات اقتصادی، اجتماعی و کالبدی خیابان، اجرای گاردگذاری و یا عدم گاردگذاری تصمیم گرفته میشد و حتی در گزارش پروژه به بخشهایی که احتمالا به دلیل تأثیرات منفی بالا گاردگذاری نباید در آن صورت گیرد، اشاره شده است اما از پیش هم قابل سنجش بود و به صراحت اعلام شده بود که حتما بخشهایی از این خط باید بدون گاردگذاری اجرا شود که ظاهرا از پایه این بخش از نتایج پیوست از مدل اجرایی حذف شده است و این اشکال قانونی دارد.
برداشت از هر منطقه پس از سنجش تأثیرات اجرا در منطقه گذشته بصورت بسیار چابک و کوتاه مدت جزو شروط اجرایی کار بود، البته بعید میدانم اساسا چنین تحلیلی هم صورت گرفته باشد با اینکه معاونت حمل و نقل بیش از یکسال برای این سنجشها وقت داشته است.
در مناطقی که پس از بررسی، گاردگذاری مورد تأیید قرار گرفت حتما و در اولین تأکید، پیوست اعلام میکند که باید قبل از اجرا فرآیند اطلاعرسانی و همراهی عموم مردم محل و ذی نفعان از طریق نماینده اصناف درگیر یا مساجد محوری منطقه و به صورت تعاملی صورت گیرد و به هیچ وجه کار یک شب و مستقل از مردم اجرا نشود که دقیقا خلاف این موضوع عمل شده با این استدلال که صحبت با مردم و نماینده اصناف مسأله را پیچیده میکند و کار را غیر ممکن میسازد.
حتما باید از طریق تفاهم با ذیضررهای مستقیم درگیر در هر بخش از خیابان، به نوعی تفاهم و مصالحه مالی- تدارکاتی با آنها دست یافت و ضرر احتمالی رخ داده برای آنها از طرق مختلف در اختیار شهرداری جبران شود. اگرچه شیوه جبران ضرر و زیان به صراحت اشاره نشده اما در یک فرآیند تعاملی و با ابزارهایی که شهرداری در اختیار دارد مانند عوارض شهری، تجاری موقت و غیره این بحث قابل پیگیری است.
