به عزّت و جلالم سوگند، اگر او را عیادت کرده بودی، مرا نزد او می یافتی و پس از آن، خود، عهده دار حاجت هایت می شدم.
به گزارش چی 24 به نقل از ایران اسلامی:
به گزارش ایران اسلامی، آخرین پیامبر خدا حضرت محمد صلى الله علیه و آله و سلّم فرمودند:
خداوند عز و جل، در روز قیامت، بندهاى از بندگان خویش را نکوهش مىکند و مىگوید: «بنده من! چه چیز تو را از این بازداشت که چون بیمار شدم، عیادتم کنى؟». بنده مىگوید: سبحان اللّه! تو پروردگارِ بندگانى که نه دردى بر تو عارض مىشود و نه بیمار مىشوى.
خداوند مىگوید: «برادر مؤمنت ، بیمار شد و او را عیادت نکردى؟!»
به عزّت و جلالم سوگند، اگر او را عیادت کرده بودى، مرا نزد او مىیافتى و پس از آن، خود، عهده دار حاجت هایت مىشدم و آنها را برایت بر مىآوردم؛ و این همه از کرامت بنده مؤمن من است و من، خداى بخشاینده مهربانم».
متن حدیث:
رسول الله صلى الله علیه و آله و سلّم :
یُعَیِّرُ اللّهُ عز و جل عَبداً مِن عِبادِهِ یَومَ القِیامَةِ فَیقَولُ : عَبدی ما مَنَعَکَ إذ مَرِضتُ أن تَعودَنى؟
فَیقَولُ : سُبحانَکَ ! أنتَ رَبُّ العِبادِ لا تَألَمُ ولا تَمرَضُ .
فَیَقولُ : مَرِضَ أخوکَ المُؤمِنُ فَلَم تَعُدهُ ، وَعِزَّتی وجَلالی لَو عُدتَهُ لَوَجَدتَنی عِندَهُ ، ثُمَّ لَتَکَلَّفتُ بِحَوائِجِکَ فَقَضَیتُها لَکَ ، وذلِکَ مِن کَرامَةِ عَبدِیَ المُؤمِنِ ، وأنَا الرَّحمنُ الرَّحیمُ.
«الأمالی للطوسی ، صفحه 629-جامع الأخبار ، صفحه 464 »
به گزارش ایران اسلامی، آخرین پیامبر خدا حضرت محمد صلى الله علیه و آله و سلّم فرمودند:
خداوند عز و جل، در روز قیامت، بندهاى از بندگان خویش را نکوهش مىکند و مىگوید: «بنده من! چه چیز تو را از این بازداشت که چون بیمار شدم، عیادتم کنى؟». بنده مىگوید: سبحان اللّه! تو پروردگارِ بندگانى که نه دردى بر تو عارض مىشود و نه بیمار مىشوى.
خداوند مىگوید: «برادر مؤمنت ، بیمار شد و او را عیادت نکردى؟!»
به عزّت و جلالم سوگند، اگر او را عیادت کرده بودى، مرا نزد او مىیافتى و پس از آن، خود، عهده دار حاجت هایت مىشدم و آنها را برایت بر مىآوردم؛ و این همه از کرامت بنده مؤمن من است و من، خداى بخشاینده مهربانم».
متن حدیث:
رسول الله صلى الله علیه و آله و سلّم :
یُعَیِّرُ اللّهُ عز و جل عَبداً مِن عِبادِهِ یَومَ القِیامَةِ فَیقَولُ : عَبدی ما مَنَعَکَ إذ مَرِضتُ أن تَعودَنى؟
فَیقَولُ : سُبحانَکَ ! أنتَ رَبُّ العِبادِ لا تَألَمُ ولا تَمرَضُ .
فَیَقولُ : مَرِضَ أخوکَ المُؤمِنُ فَلَم تَعُدهُ ، وَعِزَّتی وجَلالی لَو عُدتَهُ لَوَجَدتَنی عِندَهُ ، ثُمَّ لَتَکَلَّفتُ بِحَوائِجِکَ فَقَضَیتُها لَکَ ، وذلِکَ مِن کَرامَةِ عَبدِیَ المُؤمِنِ ، وأنَا الرَّحمنُ الرَّحیمُ.
«الأمالی للطوسی ، صفحه 629-جامع الأخبار ، صفحه 464 »
