در روز چهارشنبه مورخ 97/1/29 نشست علمی تخصصی با موضوع انتظار سازنده با حضور آقای محمد صالحی در سالن اجتماعات مدرسه علمیه امام صادق (علیه السلام)برگزار گردید.
ایشان در ابتدای سخنرانی اعیاد شعبانیه را تبریک گفته و بیان داشتند که انتظار در لغت به معنای چشم به راه بودن ،چشم داشت و...است و منتظر کسی است که از وضع موجود راضی نیست و برای بهتر شدن اوضاع تلاش می کند.انتظار در اصطلاح به معنای حالتی نفسانی و قلبی است که در برابر یاس و ناامیدی قرار دارد، امید بخش بوده موجب حرکت و آمادگی روحی-فکری و رفتار و کردار ظاهری شخص منتظر می گردد و هر مقدار انتظار ریشه دارتر و جدی تر باشد ،آمادگی و امید انتظار نیز بیشتر و عمیق تر می شود.
انتظار به دو قسم انتظار سازنده و انتظار مخرب تقسیم می گردد؛انتظار سازنده که یا در فکر و اعتقاد است و یا در عمل.
اندیشه انسان،به انسان جهت می دهد و ذهن او را تنظیم می کند . مثل داعشی که با اعتقاد ورود به بهشت خود را منهدم می کند حال آنکه جان بسیار عزیز است . مهم ترین قدم در انتظار نیکو اصلاح اندیشه می باشد و احساس ضرورت نیاز به امام است که به این انتظار مفهوم می دهد . منتظر مهدوی کارهایش طبق مبنای امام شناسی است . انتظار در اعمال و رفتار نیز باید ثابت کند که بها به امام تا چه میزان می باشد؟چه کارها و رفتارهایی شادمانی و اندوه امام را مسبب می گردد در عزاداری ها و اعیاد آن بزرگواران چقدر با اهل بیت ارتباط وجود دارد؟و چه کارهایی دراین مناسبت ها از شیعیان صادر می گردد؟انتظار سازنده یعنی حرکت و تلاش و کوشش، این انتظار موجب تربیت فرد و جامعه می گردد.
آثار سازنده این انتظار اولا مو جب تقویت ایمان می شود که ایمان رکن اساسی سعادت هر انسانی است .ایشان افرادی چون ابن ملجم ،عمر بن سعد و شمر را برشمردند که در ابتدای امر تمام ظواهر ایمان را مراعات می کردند اما در باطن ایمان نداشتند و موجب بد عاقبتی انها گردید. باید یک منتظر باور داشته باشد که امام خیر و صلاح کل موجودات عالم را می خواهد و این به باور تبدیل شود که در این صورت با دو شبهه ایمانش بر باد نمی رود. دومین آثار آن خودسازی فردی است که شخص در تربیت خویش به این مطلب توجه دارد که اعمالش در راستای مهدویت باشد. سومین آثار آن اصلاح اجتماعی است کسی که منتظر است هم خودش و هم جامعه را اصلاح می کند و وظیفه امر به معروف و نهی از منکر را با شرایطش فراموش نمی کند.
وی درادامه مباحث به این نکته که :انسانها از اول خلقت با انتظار امتحان شده اند، بیان داشتند، همه پیامبران وعده ی آمدن پیامبری را در آخر الزمان داده بودند و در آن دوران سخت مردم منتظر نجات بودند در چنین احوالی که مردم آن زمان آماده ترین مردم از نظر انتظار بوده اند پیامبر خدا 80جنگ و سریه داشته اند و فرمودند:هیچکس چون من اذیت نشده و انتظار آنها سازنده نبود.مردم زمان خلیفه سوم نیز به شدت منتظر حکومت عادلانه امام علی (علیه السلام) بودند و برای بیعت با ایشان به خانه آن حضرت هجوم بردند و بعد از قبول حکومت از طرف ایشان، وی با سه جنگ داخلی روبرو گردید.بعد از ظهور حکومت علوی نیز مردم به 4گروه تقسیم شدند: قاعدین که همان عافیت طلب ها بودند و ناکثین که عهد شکنان بوده و قاسطین که سست عنصر های جامعه بوده و مارقین که خود محورها بوده و جامعه را بر امام سخت کردند و معلوم است که انتظار آنها سازنده نبوده و همین انتظار مردم را برای حکومت امام حسین (علیه السلام)تکرار گردید که این انتظار سازنده را سه امر ترس ،طمع و راضی بودن به جفای به امام عصر به نابودی می کشاند.با ترس عده ای صحنه را ترک کردند با طمع عده ای سیاهی لشکر دشمن شدند و راضی به قتل امام حسین (علیه السلام)گردیدند.وی در پایان انتظار مردم برای حکومت اسلامی ایران را مثال زدند که در این انتظار نیز عده ای ثابت قدم ،عده ای سکوت و عده ای پشیمان و عده ای غنیمت طلب گردیدند.
