به گزارش چی 24 به نقل از معاونت پژوهش مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران:
بسم الله الرحمن الرحیم
به گزارش معاونت پژوهش مدرسه مبارکه الزهرا-س-شهرستان قروه در مورخه 97/2/2 اقدام به برگزاری همایشی تحت عنوان: نقش انفاق و ایثار در سبک زندگی اسلامی نمود، در این جلسه حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای جواهری-زیدعزه-نمود، استاد محترم مباحث زیر را بیان نمودند:
سبک زندگی قرآنی بر مدار عدالت، احسان و اکرام می‌گردد و هرگز هیچ گونه ظلم وستمی هرچند به اندازه مثقال ذره‌ای را برنمی‌تابد. البته از آنجا که پیامبر(ص) دعوت به مکارم اخلاقی کرده و می‌کوشد مؤمنان را براساس آن تربیت کند، پس زندگی قرآنی نخست بر مدار اکرام و در مرتبه نازلتری بر مدار احسان و در مرتبه پست‌تری در مرتبه عدالت خواهد بود.
قرآن کریم می فرماید :
«وَأَنفِقُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ تُلْقُواْ بِأَیْدِیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَةِ وَأَحْسِنُوَاْ إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ؛ «و در راه خدا، انفاق کنید و (با ترک انفاق) خود را به دست خود، به هلاکت نیفکنید و نیکی کنید که خداوند، نیکوکاران را دوست می دارد»
دین اسلام بر پایه های عقل استوار است، اما چرا مردم از دین گریزان است، با توجه به اینکه ما می گوییم دین ما کامل است، یکی از دلایلی که باعث گریز مردم از دین می شود، فقر است، و این مساله به داستان حضرت ابراهیم(ع) که فرمودند: هیهات هیهات از فقر. بایستی در جامعه فرهنگ ایثار و قناعت را رواج داد، و قشری که در این زمینه می توانند مفید واقع شوند، مبلغان می باشند ولی مبلغان متاسفانه گاها خود گرفتار دنیا هستند. یا مثلا حضرت زهرا-سلام الله علیها- در شعب ابی طالب چنان پدری کرد که لقب ام ابیها را اخذ نمود.
ايثار از برجسته‌ترين فضايل و ارزش‌هاى انسانى است كه در قرآن و سخنان نورانى پيشوايان اسلام، از آن ستوده شده است؛ ازجمله قرآن‌کریم درباره‌ی ايثار جانى حضرت على علیه السلام می‌فرمايد: «و برخی از مردم براى به‌دست آوردن خشنودى خدا جان خويش را فدا می‌كنند»
اگر بخشی از مال خود را به دیگران بدهیم و برای خود هم نگه داریم، انفاق کرده ایم، ولی « ایثار» این است که مال خود را تماما به دیگری ببخشیم، در حالی که خود به آن نیاز داریم. نیکی را در نخواهید یافت تا آنگاه که از آنچه دوست می دارید انفاق کنید، و هر چه انفاق می کنید خدا بدان آگاه است
وقتی به خانواده ها مراجعه می رویم، نگاه می کنیم که وضع خانواده ها چگونه است، نشان از رفتار مبلغین است، آتش و پنبه یک جا جمع نمی شود، وظیفه ما آنقدر سنگین است که می توانیم مردم را دین دار کنیم یا بی دین کنیم. اگر کار از روی دلیل و منطق نباشد، نادرست است.
ایثار در بستر دین یعنی تاثیرگذاری در زندگی مردم و سوق دادن آنها به سوی دین و دینداری، امام حسین(ع) ایثار؛ یعنی در آن روز از توانایی های خودم استفاده کنم. ایثار حضرت زینب(س) با حیا خودش در کاخ یزید. چون ایثار نمی کنیم وضع جامعه ما این گونه شده است، از دید حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) که نگاه کنیم می توانیم با توانایی هایمان ایثار کنیم.
امام زمان(ع) 313 نفر یار ندارد که ایثار کند، ایثار یعنی زندگی خودم را در بستر دین طوری بچینم ، وقتی آقا آمد بتوانم لبیک بگویم ، ما می توانیم از توانایی های خودم در همه عرصه ها مثل حضرت زینب(س)در بدترین شرایط از آن استفاده می کنیم مثل حضرت رقیه.
ارزش هر چیز، وابسته به سودها و نتیجه هایی است که به دنبال می آورد. انفاقی که با سازندگی و همبستگی و یگانگی همراه باشد، انفاق ارزشمندی است و اگر، فقط صرف پر کردن شکم ها شود و یا نمایش دارائی ها باشد، نه تنها ارزشی ندارد، که ضد ارزش است.
ارزش انفاق بر اساس هدف ها و دیدهایی است که انفاق کننده به آن رسیده و با آن کار می کند. کسی که با انفاقش، بدن ها و مغزها و دل ها و روحیه ها را سرشار و بارور می کند و روشنفکری ها، روشندلی ها، سازندگی ها، همبستگی ها و یگانگی ها را به ارمغان می آورد، با دیگران برابر نیست. «ایا آنها که می دانند با آنها که نمی دانند، برابرند
بسم الله الرحمن الرحیم
به گزارش معاونت پژوهش مدرسه مبارکه الزهرا-س-شهرستان قروه در مورخه 97/2/2 اقدام به برگزاری همایشی تحت عنوان: نقش انفاق و ایثار در سبک زندگی اسلامی نمود، در این جلسه حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای جواهری-زیدعزه-نمود، استاد محترم مباحث زیر را بیان نمودند:
سبک زندگی قرآنی بر مدار عدالت، احسان و اکرام می‌گردد و هرگز هیچ گونه ظلم وستمی هرچند به اندازه مثقال ذره‌ای را برنمی‌تابد. البته از آنجا که پیامبر(ص) دعوت به مکارم اخلاقی کرده و می‌کوشد مؤمنان را براساس آن تربیت کند، پس زندگی قرآنی نخست بر مدار اکرام و در مرتبه نازلتری بر مدار احسان و در مرتبه پست‌تری در مرتبه عدالت خواهد بود.
قرآن کریم می فرماید :
«وَأَنفِقُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ تُلْقُواْ بِأَیْدِیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَةِ وَأَحْسِنُوَاْ إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ؛ «و در راه خدا، انفاق کنید و (با ترک انفاق) خود را به دست خود، به هلاکت نیفکنید و نیکی کنید که خداوند، نیکوکاران را دوست می دارد»
دین اسلام بر پایه های عقل استوار است، اما چرا مردم از دین گریزان است، با توجه به اینکه ما می گوییم دین ما کامل است، یکی از دلایلی که باعث گریز مردم از دین می شود، فقر است، و این مساله به داستان حضرت ابراهیم(ع) که فرمودند: هیهات هیهات از فقر. بایستی در جامعه فرهنگ ایثار و قناعت را رواج داد، و قشری که در این زمینه می توانند مفید واقع شوند، مبلغان می باشند ولی مبلغان متاسفانه گاها خود گرفتار دنیا هستند. یا مثلا حضرت زهرا-سلام الله علیها- در شعب ابی طالب چنان پدری کرد که لقب ام ابیها را اخذ نمود.
ايثار از برجسته‌ترين فضايل و ارزش‌هاى انسانى است كه در قرآن و سخنان نورانى پيشوايان اسلام، از آن ستوده شده است؛ ازجمله قرآن‌کریم درباره‌ی ايثار جانى حضرت على علیه السلام می‌فرمايد: «و برخی از مردم براى به‌دست آوردن خشنودى خدا جان خويش را فدا می‌كنند»
اگر بخشی از مال خود را به دیگران بدهیم و برای خود هم نگه داریم، انفاق کرده ایم، ولی « ایثار» این است که مال خود را تماما به دیگری ببخشیم، در حالی که خود به آن نیاز داریم. نیکی را در نخواهید یافت تا آنگاه که از آنچه دوست می دارید انفاق کنید، و هر چه انفاق می کنید خدا بدان آگاه است
وقتی به خانواده ها مراجعه می رویم، نگاه می کنیم که وضع خانواده ها چگونه است، نشان از رفتار مبلغین است، آتش و پنبه یک جا جمع نمی شود، وظیفه ما آنقدر سنگین است که می توانیم مردم را دین دار کنیم یا بی دین کنیم. اگر کار از روی دلیل و منطق نباشد، نادرست است.
ایثار در بستر دین یعنی تاثیرگذاری در زندگی مردم و سوق دادن آنها به سوی دین و دینداری، امام حسین(ع) ایثار؛ یعنی در آن روز از توانایی های خودم استفاده کنم. ایثار حضرت زینب(س) با حیا خودش در کاخ یزید. چون ایثار نمی کنیم وضع جامعه ما این گونه شده است، از دید حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) که نگاه کنیم می توانیم با توانایی هایمان ایثار کنیم.
امام زمان(ع) 313 نفر یار ندارد که ایثار کند، ایثار یعنی زندگی خودم را در بستر دین طوری بچینم ، وقتی آقا آمد بتوانم لبیک بگویم ، ما می توانیم از توانایی های خودم در همه عرصه ها مثل حضرت زینب(س)در بدترین شرایط از آن استفاده می کنیم مثل حضرت رقیه.
ارزش هر چیز، وابسته به سودها و نتیجه هایی است که به دنبال می آورد. انفاقی که با سازندگی و همبستگی و یگانگی همراه باشد، انفاق ارزشمندی است و اگر، فقط صرف پر کردن شکم ها شود و یا نمایش دارائی ها باشد، نه تنها ارزشی ندارد، که ضد ارزش است.
ارزش انفاق بر اساس هدف ها و دیدهایی است که انفاق کننده به آن رسیده و با آن کار می کند. کسی که با انفاقش، بدن ها و مغزها و دل ها و روحیه ها را سرشار و بارور می کند و روشنفکری ها، روشندلی ها، سازندگی ها، همبستگی ها و یگانگی ها را به ارمغان می آورد، با دیگران برابر نیست. «ایا آنها که می دانند با آنها که نمی دانند، برابرند
مطالب مرتبط
ارسال نظر
