معاون پژوهش مدرسه علمیه صدیقه کبری (سلام الله علیها )از برگزاری کرسی آزاد اندیشی با عنوان باید ها و نباید های رفتار طلبگی2 در مورخ9/2/96با حضور طلاب و استاد خبر داد.
هدف از بر گزاری کرسی، آشنایی طلاب با سبک زندگی طلبگی است .چالشی که در این موضوع وجود دارد این است که سبک زندگی طلبگی در امر تجمل گرایی چگونه است آیا امری نیکوست یا خیر . کرسی با دو گروه طلاب موافق وطلاب مخالف و داوری استاد بر گزارشد.
گروه موافق از طلاب:از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل است: «اِنَّ اللّه َ یُحِبُّ اِذا اَنْعَمَ عَلی عَبْدٍ اَنْ یَری اَثَرَ نِعْمَتَهُ عَلَیْه؛ همانا خداوند وقتی نعمتی به بنده ای داد، دوست دارد اثر نعمتش را بر او ببیند». مسلم است که این، جنبه مثبت و معمول تجمل گرایی است که خداوند و ائمه اطهار بر آن تأکید کرده اند و باید به کنترل و مراقبت آدمی درآید؛ زیرا اگر از حد معمول فراتر رود و به افراط کشیده شود، به امری ناپسند و نامعقول تبدیل خواهد شد. تجمل گرایی در دیدگاه عرف، به معنای روی آوری بیش از حد به مادیات و گردآوری اشیا و لوازم غیرضروری و دل بستن به آنهاست، به گونه ای که این عمل، به یک هدف برای انسان ها تبدیل شود. این نوع تجمل گرایی نه تنها سفارش نشده، بلکه به دلیل پی آمدهای ناخوشایند آن، از جمله گرفتار شدن در دام اسراف نکوهش نیز شده است ..
خداوند در کلامی نورانی می فرماید: «وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذیرًا إِنَّ الْمُبَذِّرینَ کانُوا إِخْوانَ الشَّیاطینِ؛ و هرگز اسراف و تبذیر مکن. چرا که اسراف کنندگان برادران شیاطینند».(اسراء: 27) از نظر عرف مصداق های تجمل گرایی، بیشتر هنگامی است که افراد در زندگی شخصی خود، به خانه های مجلل، اتومبیل های مدل بالا، سفرهای اروپایی، شرکت در میهمانی های اشرافی، تهیه لوازم خانگی لوکس و قیمتی و... روی می آورند..
طلاب مخالف :تجمل گرایی، راه مصرف زدگی را هموار می کند و سرانجام، انگیزه تولید را از جامعه می گیرد. وقتی جامعه ای به اسراف و تجمل گرایی پرداخت و آزادانه و بدون کنترل به مصرف کننده صِرف تبدیل شد، به تدریج از قدرت تولید آن کاسته می شود؛ زیرا اگر منابع آن بیش از اندازه مصرف نمی شد، در اختیار نیروی تولید درمی آمد و در نتیجه، دستگاه ها و عوامل تولید افزایش می یافت. افزون بر آن، اندیشه ای که به مصرف گرایی خو کرد، اساسا از فکر و عمل تولید باز می ماند. همچنین، هر قدر اسراف در یک اجتماع فراگیرتر باشد، فاصله میان مصرف و تولید بیشتر می شود. بدیهی است چنین کشوری، نه تنها توان رشد هم زمان با دیگر کشورها را نخواهد داشت، بلکه به پسروی و نابودی کشانده خواهد شد.
استاد داور :افراد تجمل پرست همواره در حال تهیه وسایل لوکس و تشریفاتی زندگی اشرافی خود هستند و در خرج کردن، هیچ حدی را رعایت نمی کنند. از این رو، به تدریج از مردم دور و در نظر آنها بی اعتبار می شوند. کسی که جویای کمال انسانی است، نه تنها از شهوت های حرام، بلکه از پاره ای شهوت ها و خواسته های حلال نیز باید بگذرد. رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت اللّه خامنه ای در فرازی می فر ماید :
اگر ما به فکر زندگی شخصی خودمان افتادیم، دنبال تجملات و تشریفات رفتیم، در خرج کردن بیت المال هیچ حدی برای خودمان قائل نشدیم، هر چه توانستیم خرج کردیم؛ مگر اعتماد باقی می ماند؟
خداوند در آیه ای شریف از قرآن کریم فرموده است:
)وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَةِ؛ و خودتان را با دست های خود به هلاکت نیفکنید). (بقره: 195)
از این آیه به خوبی استفاده می شود که اسراف کردن ثروت های شخصی و ملی در تجملات و ولخرجی های گوناگون و بی توجهی به حد معقول مصرف در زندگی، موجب می شود انسان ها خود، عامل پستی و نابودی اجتماع خویشتن شوند.
