به گزارش چی 24 به نقل از معاونت پژوهش مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران:
نشست پژوهشی با محوریت دعا وشبهات مرتبط با آن
استاد نشست: سرکار خانم ملاولی مدیریت محترم مدرسه علمیه
مکان: سالن اجتماعات
تاریخ برگزاری: 97/3/1
استاد جلسه ، خانم ملاولی در ابتدای بحث گفت: دعا مسئله‌ی بسیار مهمی است همانگونه که در روایات ما آمده است: اگر این دعاهای شما نبود، خداوند نظر لطفی به شما نداشت؛ و هم استجابت دعا از سوی پروردگار عالم، مبحث بسیار جدی و مفصلی است که هر چه در این زمینه سخن گفته شود، باز هم کم است. این طور نیست که از این طرف به صورت وِرد الفاظی بیان شود و دستورالعملی صادر شود، و از آن طرف یهویی "کُن فَیکون" گردد. عالم نظام‌مند و حکیمانه خلق شده است.
ایشان افزود: بدیهی است که انسان، غنی و بی‌نیاز نیست، پس همیشه فقیر، نیازمند و سراسر حاجت است. چنان که در کلام وحی به انسان متذکر گردید: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاء إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ - اى مردم، همه شما به خدا نيازمنديد و خداست كه بىنياز و ستوده صفات و افعال است /فاطر 15» - و هم چنین روشن و مبرهن است که استجابت کننده‌ی دعا، خداوند منّان است، چرا که به جز او کسی چیزی ندارد که به انسان بدهد، همه خودشان مخلوق، مرزوق و نیازمند به او هستند و «وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ»؛ و هم چنین تردیدی نیست که هر حاجتی که برآورده شود نیز انسان غنی نمی‌گردد، بلکه به حاجت‌هایش افزوده می‌شود. هر دارایی، امکان و توانی، خودش نیازهای دیگری را به همراه می‌آورد.
وی ادامه داد: ما به خداوند متعال نیازمندیم و حاجاتمان را از او مسئلت می‌نماییم. حاجاتی که به گمان خودمان به خیر ما می‌باشد و فرض می‌کنیم که اگر برآورده شود، رشدی حاصل می‌شود. اما متقابلاً خداوند متعال نیز ما را دعوت کرده و باورها و کارهایی را از ما خواسته است؛ با این تفاوت که او هیچ نیازی به ما ندارد. پس اگر او دعای ما را مستجاب کند، رفع مشکل و نقص ما می‌شود و اگر ما دعوت او را اجابت کنیم، خودمان رشد می‌کنیم. لذا فرمود: من در آسمان‌ها و یا جای خاص و دور از دسترسی نیستم، نزدیک خودتان هستم، من دعای کسی که مرا بخواهند را اجابت می‌کنم، پس شما هم با باور و ایمان، دعوت مرا استجابت کنید:
«وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ» (البقره، 186)
ترجمه: و چون بندگان من از تو درباره من بپرسند (بگو كه) من حتما (به همه) نزديكم، دعاى دعاكننده را هنگامى كه مرا بخواند اجابت مىكنم، پس دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان آورند، شايد كه راه (رشد) يابند.
پس باید یک مقدار رابطه‌ی عبد و معبود قوی‌تر شود. تلاشی برای تقویت معرفت و ایمان صورت پذیرد، محبت بنده به خالقش بیشتر شود، در تقوا بکوشد تا نزدیک‌تر شود و ... – نمی‌شود یک سویه از پایین به بالا دستور و سفارش داد و نامش را نیز دعا گذاشت.
استاد جلسه در پایان به طرح شبهات و سوالاتی که در رابطه با دعا در جامعه مطرح است پرداخته و با گره زدن به مسئله ی تحقیق گروهی رشد از طلاب خواست که هر کدام از طلاب در قالب گروه های چند نفره در پی پاسخگویی و پژوهش، حول محور یکی از مباحث دعا بپردازند تا هم شبهات و سوالات ذهنی خود را حل کنند و هم در جامعه به عنوان یک مبلغ و محقق پاسخگو باشند.
نشست پژوهشی با محوریت دعا وشبهات مرتبط با آن
استاد نشست: سرکار خانم ملاولی مدیریت محترم مدرسه علمیه
مکان: سالن اجتماعات
تاریخ برگزاری: 97/3/1
استاد جلسه ، خانم ملاولی در ابتدای بحث گفت: دعا مسئله‌ی بسیار مهمی است همانگونه که در روایات ما آمده است: اگر این دعاهای شما نبود، خداوند نظر لطفی به شما نداشت؛ و هم استجابت دعا از سوی پروردگار عالم، مبحث بسیار جدی و مفصلی است که هر چه در این زمینه سخن گفته شود، باز هم کم است. این طور نیست که از این طرف به صورت وِرد الفاظی بیان شود و دستورالعملی صادر شود، و از آن طرف یهویی "کُن فَیکون" گردد. عالم نظام‌مند و حکیمانه خلق شده است.
ایشان افزود: بدیهی است که انسان، غنی و بی‌نیاز نیست، پس همیشه فقیر، نیازمند و سراسر حاجت است. چنان که در کلام وحی به انسان متذکر گردید: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاء إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ - اى مردم، همه شما به خدا نيازمنديد و خداست كه بىنياز و ستوده صفات و افعال است /فاطر 15» - و هم چنین روشن و مبرهن است که استجابت کننده‌ی دعا، خداوند منّان است، چرا که به جز او کسی چیزی ندارد که به انسان بدهد، همه خودشان مخلوق، مرزوق و نیازمند به او هستند و «وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ»؛ و هم چنین تردیدی نیست که هر حاجتی که برآورده شود نیز انسان غنی نمی‌گردد، بلکه به حاجت‌هایش افزوده می‌شود. هر دارایی، امکان و توانی، خودش نیازهای دیگری را به همراه می‌آورد.
وی ادامه داد: ما به خداوند متعال نیازمندیم و حاجاتمان را از او مسئلت می‌نماییم. حاجاتی که به گمان خودمان به خیر ما می‌باشد و فرض می‌کنیم که اگر برآورده شود، رشدی حاصل می‌شود. اما متقابلاً خداوند متعال نیز ما را دعوت کرده و باورها و کارهایی را از ما خواسته است؛ با این تفاوت که او هیچ نیازی به ما ندارد. پس اگر او دعای ما را مستجاب کند، رفع مشکل و نقص ما می‌شود و اگر ما دعوت او را اجابت کنیم، خودمان رشد می‌کنیم. لذا فرمود: من در آسمان‌ها و یا جای خاص و دور از دسترسی نیستم، نزدیک خودتان هستم، من دعای کسی که مرا بخواهند را اجابت می‌کنم، پس شما هم با باور و ایمان، دعوت مرا استجابت کنید:
«وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ» (البقره، 186)
ترجمه: و چون بندگان من از تو درباره من بپرسند (بگو كه) من حتما (به همه) نزديكم، دعاى دعاكننده را هنگامى كه مرا بخواند اجابت مىكنم، پس دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان آورند، شايد كه راه (رشد) يابند.
پس باید یک مقدار رابطه‌ی عبد و معبود قوی‌تر شود. تلاشی برای تقویت معرفت و ایمان صورت پذیرد، محبت بنده به خالقش بیشتر شود، در تقوا بکوشد تا نزدیک‌تر شود و ... – نمی‌شود یک سویه از پایین به بالا دستور و سفارش داد و نامش را نیز دعا گذاشت.
استاد جلسه در پایان به طرح شبهات و سوالاتی که در رابطه با دعا در جامعه مطرح است پرداخته و با گره زدن به مسئله ی تحقیق گروهی رشد از طلاب خواست که هر کدام از طلاب در قالب گروه های چند نفره در پی پاسخگویی و پژوهش، حول محور یکی از مباحث دعا بپردازند تا هم شبهات و سوالات ذهنی خود را حل کنند و هم در جامعه به عنوان یک مبلغ و محقق پاسخگو باشند.
مطالب مرتبط
ارسال نظر
