خود مبلغ را می بینیم که در مسیر خودش محکم نیست و از مواضع حقّش عدول می کند و این کار غلطی است. باید ابتدا اصول در درون خود فرد رسوخ پیدا کرده باشد و الکی از مواضعش کوتاه نیاید. بله، اقتضائات زمان را در نظر داشتن و شیوه های گوناگون تبلیغ به دین و جذب به دین را باید مد نظر داشت، اما نباید از اصول خودش عدول کند.
به گزارش چی 24 به نقل از رسالت:
در یکی از مناسبت های تبلیغی، ماه رمضان یا ماه محرم بود، دقیق خاطرم نیست، اما می‌دانم که پشت فرمان بودم و ضبط ماشین روشن بود و یک فایل مذهبی را گوش می دادم.
یک کسی دست تکان داد که سوارش کنم. دیدم که همان مسیری را می‌خواهد برود که من می‌روم. آرام ترمز کردم و ماشین را نگه داشتم. سر و وضع و ظاهرش طوری بود که تصمیم گرفتم ضبط ماشین را خاموش کنم.
یک مرد جا افتاده، حدوداً چهل، چهل و پنج ساله بود با شلوار لی و با صورت تراشیده و ظاهری غیرمذهبی. من با دیدن ظاهر او و بدون این‌که متوجه شود صدای ضبط را بستم. فکر کردم شاید دوست نداشته باشد. در واقع به خاطر این که یک فرد غیرمذهبی از دین زده نشود صدای روضه را خاموش کردم. نیّتم خیر بود.
در ماشین را باز کرد و روی صندلی جلو نشست.
برایم بسیار جالب بود؛ یک مقداری از مسیر را که رفتم، گفت: قربان امام حسین بشم...!
شروع کرد به تعریف کردن از خدا و امام حسین علیه السلام و پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم...!
گفت: آدم گاهی دلش تنگ می‌شه که یک روضه‌ای چیزی گوش بده!
من احساس کردم این اتفاق یک نوع تنبیه و یک نوع هشدار برای من بود. تنبیهی به معنای آگاهی که خداوند به من فهماند ولو که ظاهر یک کسی مذهبی نباشد اما می‌تواند دلداده‌ی امام حسین علیه السلام و اهل بیت علیهم السلام باشد.
من آن جا برایم این درس تداعی کرد که ما مبلغین لازم نیست به خاطر ظاهر غیرمذهبی برخی از افراد، از راه حق‌مان همه جا کوتاه بیائیم؛ این یک درس که در ذهنم آمد از این قضیه. خوب روضه داری گوش می‌دی، خوب روشن باشه، اگر سوار شد و دوست نداشت و بحثی پیش آمد، خوب یا خاموش می‌کنی یا خیلی متین و معقول با او بحث می کنی. نباید با دیدن ظاهر افراد پیش داوری کرد.
نکته‌ی مهم دیگر این است که نباید به ظاهر افراد حکم کرد. خیلی ها را می‌بینیم که ظاهرشان غیرمذهبی است اما دلداده‌ی اهل بیت علیهم السلام هستند.
خود مبلغ را می‌بینیم که در مسیر خودش محکم نیست و از مواضع حقّش عدول می‌کند و این کار غلطی است. باید ابتدا اصول در درون خود فرد رسوخ پیدا کرده باشد و الکی از مواضعش کوتاه نیاید. بله، اقتضائات زمان را در نظر داشتن و شیوه‌های گوناگون تبلیغ به دین و جذب به دین را باید مد نظر داشت، اما نباید از اصول خودش عدول کند.
گاه گاهی اتفاق افتاده که افرادی در ماشین من سوار شده اند که ظاهری مذهبی نداشتند و من ضبط را خاموش نکردم و جایی از روضه یا سخنرانی می‌رسید که قشنگ و حزن انگیز بود، من جلوی گریه‌ی خودم را می‌گرفتم اما می‌دیدم تمام آن افرادی که ظاهری غیرمذهبی داشتند خیلی راحت داشتند گریه می‌کردند.
ما مبلغ ها باید به طور کلی در نظر داشته باشیم که درست است که باید سبک‌های مختلف تبلیغ را در مواجهه با افراد مختلف و در موقعیت های مختلف در نظر بگیریم، اما خیلی وقت ها به خاطر ظاهر غیرمذهبی دیگران لازم نیست شیوه‌ی حق خود را تغییر دهیم.
نقل خاطره از سید محمد علی واعظ موسوی تهیه و تنظیم: سایت رسالات
در یکی از مناسبت های تبلیغی، ماه رمضان یا ماه محرم بود، دقیق خاطرم نیست، اما می‌دانم که پشت فرمان بودم و ضبط ماشین روشن بود و یک فایل مذهبی را گوش می دادم.
یک کسی دست تکان داد که سوارش کنم. دیدم که همان مسیری را می‌خواهد برود که من می‌روم. آرام ترمز کردم و ماشین را نگه داشتم. سر و وضع و ظاهرش طوری بود که تصمیم گرفتم ضبط ماشین را خاموش کنم.
یک مرد جا افتاده، حدوداً چهل، چهل و پنج ساله بود با شلوار لی و با صورت تراشیده و ظاهری غیرمذهبی. من با دیدن ظاهر او و بدون این‌که متوجه شود صدای ضبط را بستم. فکر کردم شاید دوست نداشته باشد. در واقع به خاطر این که یک فرد غیرمذهبی از دین زده نشود صدای روضه را خاموش کردم. نیّتم خیر بود.
در ماشین را باز کرد و روی صندلی جلو نشست.
برایم بسیار جالب بود؛ یک مقداری از مسیر را که رفتم، گفت: قربان امام حسین بشم...!
شروع کرد به تعریف کردن از خدا و امام حسین علیه السلام و پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم...!
گفت: آدم گاهی دلش تنگ می‌شه که یک روضه‌ای چیزی گوش بده!
من احساس کردم این اتفاق یک نوع تنبیه و یک نوع هشدار برای من بود. تنبیهی به معنای آگاهی که خداوند به من فهماند ولو که ظاهر یک کسی مذهبی نباشد اما می‌تواند دلداده‌ی امام حسین علیه السلام و اهل بیت علیهم السلام باشد.
من آن جا برایم این درس تداعی کرد که ما مبلغین لازم نیست به خاطر ظاهر غیرمذهبی برخی از افراد، از راه حق‌مان همه جا کوتاه بیائیم؛ این یک درس که در ذهنم آمد از این قضیه. خوب روضه داری گوش می‌دی، خوب روشن باشه، اگر سوار شد و دوست نداشت و بحثی پیش آمد، خوب یا خاموش می‌کنی یا خیلی متین و معقول با او بحث می کنی. نباید با دیدن ظاهر افراد پیش داوری کرد.
نکته‌ی مهم دیگر این است که نباید به ظاهر افراد حکم کرد. خیلی ها را می‌بینیم که ظاهرشان غیرمذهبی است اما دلداده‌ی اهل بیت علیهم السلام هستند.
خود مبلغ را می‌بینیم که در مسیر خودش محکم نیست و از مواضع حقّش عدول می‌کند و این کار غلطی است. باید ابتدا اصول در درون خود فرد رسوخ پیدا کرده باشد و الکی از مواضعش کوتاه نیاید. بله، اقتضائات زمان را در نظر داشتن و شیوه‌های گوناگون تبلیغ به دین و جذب به دین را باید مد نظر داشت، اما نباید از اصول خودش عدول کند.
گاه گاهی اتفاق افتاده که افرادی در ماشین من سوار شده اند که ظاهری مذهبی نداشتند و من ضبط را خاموش نکردم و جایی از روضه یا سخنرانی می‌رسید که قشنگ و حزن انگیز بود، من جلوی گریه‌ی خودم را می‌گرفتم اما می‌دیدم تمام آن افرادی که ظاهری غیرمذهبی داشتند خیلی راحت داشتند گریه می‌کردند.
ما مبلغ ها باید به طور کلی در نظر داشته باشیم که درست است که باید سبک‌های مختلف تبلیغ را در مواجهه با افراد مختلف و در موقعیت های مختلف در نظر بگیریم، اما خیلی وقت ها به خاطر ظاهر غیرمذهبی دیگران لازم نیست شیوه‌ی حق خود را تغییر دهیم.
