سومین فرزند حضرت فاطمه زهرا علیها السلام در پانزدهمین روز از ماه رجب چشم از جهان فروبست. ایشان که از هر جهت با شخصیت بزرگ علی علیه السلام سازگار و زینت پدر بود «زینب» نام گرفت.
به گزارش چی 24 به نقل از معاونت تبلیغ و آموزش های کاربردی حوزه های علمیه:
به نطق آتشين وقتي زبان وامي كند زينب
ز لب مي ريزد آتش، حشر بر پا مي كند زينب
به اول جمله كز لبهاي داغش چون شرر ريزد
همه خودكامگان را خوار و رسوا مي كند زينب
چو دريا چون بر آشوبد يزيد مست و مجنون را
ز وحشت مضطرب چون موج دريا مي كند زينب
از آن آورد سالار شهيدان خواهر خود را
كه مي دانست كفر دشمن افشا مي كند زينب
ميان كوچه هاي كوفه با روشنگريهايش
زهر چشم از ندامت جوي خون وا مي كند زينب
به فرياد جگرسوزش به آه آتش افروزش
هزاران خفته را بيدار و بينا مي كند زينب
به رفتارش به گفتارش به صبر حيرت انگيزش
جهان را واله و مبهوت و شيدا مي كند زينب
به هر اشكي نهال انقلابي تازه مي كارد
هماره گلشن حق را شكوفا مي كند زينب
پيام سرخ عاشورا به هر گوشي همي خواند
شكست دشمن حق را هويدا مي كند زينب
نبود از خطبه هاي او برفت از ياد عاشورا
به دلها ياد ثار الله احيا مي كند زينب
برس يا رب به داد دختر آزادة زهرا
كه پي در پي ز سوز دل خدايا مي كند زينب
ببين صبر عظيمش را كه در هر منزلي بر ني
سر پاك برادر را تماشا مي كند زينب
همي بيند كه شلّاق ستم هر دم فرود آيد
به جسم كودكان امّا مدارا مي كند زينب
ز نخل بر گردن سجاد هر زخمي پديد آيد
به اشك چشم و خون دل مداوا مي كند زينب
گل روي يتيمان را كه مي سوزد ز بي آبي
به موج اشك خود شاداب و زيبا مي كند زينب
«شفق» گر چند مي تابي نباشد اين فروغ از تو
كه شعرت را ز نور خود دلارا مي كند زينب
به نطق آتشين وقتي زبان وامي كند زينب
ز لب مي ريزد آتش، حشر بر پا مي كند زينب
به اول جمله كز لبهاي داغش چون شرر ريزد
همه خودكامگان را خوار و رسوا مي كند زينب
چو دريا چون بر آشوبد يزيد مست و مجنون را
ز وحشت مضطرب چون موج دريا مي كند زينب
از آن آورد سالار شهيدان خواهر خود را
كه مي دانست كفر دشمن افشا مي كند زينب
ميان كوچه هاي كوفه با روشنگريهايش
زهر چشم از ندامت جوي خون وا مي كند زينب
به فرياد جگرسوزش به آه آتش افروزش
هزاران خفته را بيدار و بينا مي كند زينب
به رفتارش به گفتارش به صبر حيرت انگيزش
جهان را واله و مبهوت و شيدا مي كند زينب
به هر اشكي نهال انقلابي تازه مي كارد
هماره گلشن حق را شكوفا مي كند زينب
پيام سرخ عاشورا به هر گوشي همي خواند
شكست دشمن حق را هويدا مي كند زينب
نبود از خطبه هاي او برفت از ياد عاشورا
به دلها ياد ثار الله احيا مي كند زينب
برس يا رب به داد دختر آزادة زهرا
كه پي در پي ز سوز دل خدايا مي كند زينب
ببين صبر عظيمش را كه در هر منزلي بر ني
سر پاك برادر را تماشا مي كند زينب
همي بيند كه شلّاق ستم هر دم فرود آيد
به جسم كودكان امّا مدارا مي كند زينب
ز نخل بر گردن سجاد هر زخمي پديد آيد
به اشك چشم و خون دل مداوا مي كند زينب
گل روي يتيمان را كه مي سوزد ز بي آبي
به موج اشك خود شاداب و زيبا مي كند زينب
«شفق» گر چند مي تابي نباشد اين فروغ از تو
كه شعرت را ز نور خود دلارا مي كند زينب
