متاسفانه خیلی از زنان مسلمان ما مخصوصاً در روستاها از مسائل ابتدائی فقهی خود، که شامل مسائل مختّصه خود آن ها است، اطلاع کافی ندارند. تجربه موفقی که باز با نظرسنجی خود مخاطبین انجام دادم این بود که نیم ساعت قبل از نماز ظهر مجلسی را فقط مخصوص بیان احکام خاص زنان در مسجد...
به گزارش چی 24 به نقل از رسالت:
تجربیاتی که من در دوره تبلیغی خود اندوختم و به نظرم در عمل موفق بوده اند را به شكل زير مي توانم توضيح دهم:
یکی از برنامه های مهم و مورد تاکید هر مبلغی بیان مسائل و احکام شرعی است، ولي اين برنامه اکثراً به روش سنتی انجام مي شود يعني مسأله اي را از روی رساله می خوانند و احياناً توضیحی پیرامون آن می‌دهند.
من به این نتیجه رسیده ام که این کار از تأثیرگذاری کمتری برخوردار است، از این رو یک شیوه جدیدتری را بكار گرفتم که نتايج بهتري داشت. در این روش وقت خاصی را برای بیان احکام قرار دادم. مثلاً بعد از نماز ظهر به مدت دقیقاً یک ربع.
در وهله بعد احکام را یک بار به صورت شفاهی و سپس به صورت عملی بیان می کردم. مثلاً احکام نماز جماعت با استفاده از همه افراد مسجد یا احکام وضو، غسل، تیمم و... که عملاً برای همه انجام می دادم و از آن ها می خواستم که آن ها هم انجام دهند. این شیوه مختص مسائلی بوده که جنبه عمومی داشت.
ولی متأسفانه خیلی از زنان مسلمان ما مخصوصاً در روستاها از مسائل ابتدائی فقهی خود، که شامل مسائل مختّصه خود آن ها است، اطلاع کافی ندارند. تجربه موفقی که باز با نظرسنجی خود مخاطبین انجام دادم این بود که نیم ساعت قبل از نماز ظهر مجلسی را فقط مخصوص بیان احکام خاص زنان در مسجد برگزار مي کردم و از پشت پرده طوری با آن ها صحبت می کردم که فقط صدای من شنیده می شد. روزهای اول خیلی استقبال نمي شد امّا وقتی همه متوجه شدند که هیچ رابطه تصویری بین من و آن ها وجود ندارد تشويق مي شدند و مي آمدند و مسائل خود را سوال می کردند و احکام مخصوص خود را یاد می گرفتند.
نقل از حجت‌الاسلام علیرضا اکبر
منبع: گوهرهای تبلیغ، سید محسن میرسندسی
تجربیاتی که من در دوره تبلیغی خود اندوختم و به نظرم در عمل موفق بوده اند را به شكل زير مي توانم توضيح دهم:
یکی از برنامه های مهم و مورد تاکید هر مبلغی بیان مسائل و احکام شرعی است، ولي اين برنامه اکثراً به روش سنتی انجام مي شود يعني مسأله اي را از روی رساله می خوانند و احياناً توضیحی پیرامون آن می‌دهند.
من به این نتیجه رسیده ام که این کار از تأثیرگذاری کمتری برخوردار است، از این رو یک شیوه جدیدتری را بكار گرفتم که نتايج بهتري داشت. در این روش وقت خاصی را برای بیان احکام قرار دادم. مثلاً بعد از نماز ظهر به مدت دقیقاً یک ربع.
در وهله بعد احکام را یک بار به صورت شفاهی و سپس به صورت عملی بیان می کردم. مثلاً احکام نماز جماعت با استفاده از همه افراد مسجد یا احکام وضو، غسل، تیمم و... که عملاً برای همه انجام می دادم و از آن ها می خواستم که آن ها هم انجام دهند. این شیوه مختص مسائلی بوده که جنبه عمومی داشت.
ولی متأسفانه خیلی از زنان مسلمان ما مخصوصاً در روستاها از مسائل ابتدائی فقهی خود، که شامل مسائل مختّصه خود آن ها است، اطلاع کافی ندارند. تجربه موفقی که باز با نظرسنجی خود مخاطبین انجام دادم این بود که نیم ساعت قبل از نماز ظهر مجلسی را فقط مخصوص بیان احکام خاص زنان در مسجد برگزار مي کردم و از پشت پرده طوری با آن ها صحبت می کردم که فقط صدای من شنیده می شد. روزهای اول خیلی استقبال نمي شد امّا وقتی همه متوجه شدند که هیچ رابطه تصویری بین من و آن ها وجود ندارد تشويق مي شدند و مي آمدند و مسائل خود را سوال می کردند و احکام مخصوص خود را یاد می گرفتند.
نقل از حجت‌الاسلام علیرضا اکبر
منبع: گوهرهای تبلیغ، سید محسن میرسندسی
