پیغمبر فرمود: ماه خدا دارد می آید. ماهی است با رحمت، برکت، ساعاتش بهترین ساعات، این هایی که می گویم همه ترجمه آن خطبه است. روزش بهترین روز و شبش بهترین شب و ساعاتش بهترین ساعت است. یک آیه خواندن در ماه رمضان مثل یک ختم قرآن است.
به گزارش چی 24 به نقل از رسالت:جمعه آخر ماه شعبان پیغمبر یک خطبه‌ای خواند. خطبه‌ی شعبانیه، خطبه قشنگی است و آماده باشی است برای این‌که مردم آماده ماه رمضان باشند. «قَدْ أَقْبَلَ إِلَيْكُمْ شَهْرُ اللَّهِ» پیغمبر فرمود: ماه خدا دارد می‌آید. ماهی است با رحمت، برکت، ساعاتش بهترین ساعات، این‌هایی که می‌گویم همه ترجمه آن خطبه است. روزش بهترین روز و شبش بهترین شب و ساعاتش بهترین ساعت است. یک آیه خواندن در ماه رمضان مثل یک ختم قرآن است. در ماه رمضان به کوچک‌ها رحم کنید. کوچک‌ها نسبت به بزرگ‌ها احترام کنند. از سر تقصیر همدیگر بگذرید. به کارگرتان، به زیردستتان یک خرده رفاه بدهید. کسی اگر در ماه رمضان افطاری بدهد، چقدر ثواب دارد. یک خطبه مفصل راجع به عظمت ماه رمضان، حالا می‌خواستم خطبه را بخوانم باز یک بحث است. فقط اشاره می‌کنم.
پرسش امام علی علیه‌السلام و پاسخ رسول خدا صلوات الله علیهپیغمبر سخنرانی‌اش که تمام شد یا نشد، حضرت علی بلند شد در جمعیت ایستاد. گفت: یا رسول الله! «ای الاعمال افضل» در این ماه رمضان بهترین کار چیست؟ فرمود: وَرَع! تقوا... داریم وقتی روزه می‌گیرید فقط شکمتان روزه نباشد، گوشتان روزه باشد. هر صدایی را گوش ندهید. چشمتان هم روزه باشد. فکرتان هم روزه باشد. سؤال را کرد و پیغمبر فرمود: بهترین کار تقواست و بعد پیغمبر گریه کرد. گفتند: این گریه نداشت. ستایش ماه رمضان را می‌کرد و حضرت علی هم بلند شد و یک سؤالی کرد. بهترین کار؟ فرمود: تقوا، ورع! دیگر چرا حضرت گریه می‌کند؟ گفتند: آقا چرا گریه کردی؟ گفت: همین علی، همین امیرالمؤمنین که بلند شد، در همین ماه رمضانی که ستایش می‌کردم، حضرت علی را در همین ماه رمضان می‌کشند. جالب این است که حضرت امیر نگفت: چه کسی می‌کشد؟ کاری ندارم هرکس می‌خواهد باشد. کجا؟ چه زمانی؟ نه زمان، نه مکان، نه قاتل... فقط یک سؤال کرد. فرمود: «افی سلامة من دینی» (المستدرك، ج 3، ص 139) آن وقتی که مرا می‌کشند دین دارم یا بی‌دین هستم؟ یعنی حضرت امیر فکر عاقبت عمرش بود. این خیلی مهم است. بعد ما از کامپیوتر دیدیم حضرت امیر سه بار از پیغمبر پرسید: «افی سلامه من دینی» یکی این‌جا بوده است. در دو جای دیگر هم حضرت علی پرسیده: دین من سالم است؟ آخر حضرت علی دلواپس دینش است. واقعاً خطرناک است. گاهی وقت‌ها انسان خودش هم خودش را نمی‌شناسد. یک عمری است آدم فکر می‌کند دین دارد. یک صحنه‌ای پیش می‌آید، می‌گوید: اِ... پس من هم دین نداشتم!! من فکر کردم دین دارم. به شهوت می‌رسد. به پول می‌رسد. به ریاست می‌رسد. ما خیلی از آدم‌ها را داشتیم که یک عمری راهشان شفاف و خوب بوده است. در یک مرحله یک‌باره چپ می‌شوند.
منبع: برنامه ی درس هایی از قرآن در تاریخ 21 خردادماه 1394
جمعه آخر ماه شعبان پیغمبر یک خطبه‌ای خواند. خطبه‌ی شعبانیه، خطبه قشنگی است و آماده باشی است برای این‌که مردم آماده ماه رمضان باشند. «قَدْ أَقْبَلَ إِلَيْكُمْ شَهْرُ اللَّهِ» پیغمبر فرمود: ماه خدا دارد می‌آید. ماهی است با رحمت، برکت، ساعاتش بهترین ساعات، این‌هایی که می‌گویم همه ترجمه آن خطبه است. روزش بهترین روز و شبش بهترین شب و ساعاتش بهترین ساعت است. یک آیه خواندن در ماه رمضان مثل یک ختم قرآن است. در ماه رمضان به کوچک‌ها رحم کنید. کوچک‌ها نسبت به بزرگ‌ها احترام کنند. از سر تقصیر همدیگر بگذرید. به کارگرتان، به زیردستتان یک خرده رفاه بدهید. کسی اگر در ماه رمضان افطاری بدهد، چقدر ثواب دارد. یک خطبه مفصل راجع به عظمت ماه رمضان، حالا می‌خواستم خطبه را بخوانم باز یک بحث است. فقط اشاره می‌کنم.
پیغمبر سخنرانی‌اش که تمام شد یا نشد، حضرت علی بلند شد در جمعیت ایستاد. گفت: یا رسول الله! «ای الاعمال افضل» در این ماه رمضان بهترین کار چیست؟ فرمود: وَرَع! تقوا... داریم وقتی روزه می‌گیرید فقط شکمتان روزه نباشد، گوشتان روزه باشد. هر صدایی را گوش ندهید. چشمتان هم روزه باشد. فکرتان هم روزه باشد. سؤال را کرد و پیغمبر فرمود: بهترین کار تقواست و بعد پیغمبر گریه کرد. گفتند: این گریه نداشت. ستایش ماه رمضان را می‌کرد و حضرت علی هم بلند شد و یک سؤالی کرد. بهترین کار؟ فرمود: تقوا، ورع! دیگر چرا حضرت گریه می‌کند؟ گفتند: آقا چرا گریه کردی؟ گفت: همین علی، همین امیرالمؤمنین که بلند شد، در همین ماه رمضانی که ستایش می‌کردم، حضرت علی را در همین ماه رمضان می‌کشند. جالب این است که حضرت امیر نگفت: چه کسی می‌کشد؟ کاری ندارم هرکس می‌خواهد باشد. کجا؟ چه زمانی؟ نه زمان، نه مکان، نه قاتل... فقط یک سؤال کرد. فرمود: «افی سلامة من دینی» (المستدرك، ج 3، ص 139) آن وقتی که مرا می‌کشند دین دارم یا بی‌دین هستم؟ یعنی حضرت امیر فکر عاقبت عمرش بود. این خیلی مهم است. بعد ما از کامپیوتر دیدیم حضرت امیر سه بار از پیغمبر پرسید: «افی سلامه من دینی» یکی این‌جا بوده است. در دو جای دیگر هم حضرت علی پرسیده: دین من سالم است؟ آخر حضرت علی دلواپس دینش است. واقعاً خطرناک است. گاهی وقت‌ها انسان خودش هم خودش را نمی‌شناسد. یک عمری است آدم فکر می‌کند دین دارد. یک صحنه‌ای پیش می‌آید، می‌گوید: اِ... پس من هم دین نداشتم!! من فکر کردم دین دارم. به شهوت می‌رسد. به پول می‌رسد. به ریاست می‌رسد. ما خیلی از آدم‌ها را داشتیم که یک عمری راهشان شفاف و خوب بوده است. در یک مرحله یک‌باره چپ می‌شوند.
