حجت الاسلام والمسلمین عبدخدایی، تاکید کرد: هر ولایتی که در شعاع ولایت الهی باشد، مقدس بوده و گرنه طاغوتی و مردود است و باید از آن تبرّی جست.
به گزارش چی 24 به نقل از رسالت:
به گزارش پايگاه فرهنگی تبلیغی رسالات به نقل از پایگاه اطلاع رساني حوزه علميه خراسان، حجت‌الاسلام والمسلمين محمدهادي عبدخدايي نماينده مردم خراسان در مجلس خبرگان رهبري، در خصوص وظيفه مبلغين و روحانيون در ماه مبارك رمضان و شب‌هاي قدر، عنوان کرد: اسلام و تشيع را در بستر هر زماني ببينيد و آن را پياده كنيد.
وي در آغاز اين گفت‌وگو با یادآوری غزل «شب وصل است و طی شد نامه هجر، سلام فیه حتی مطلع الفجر»، بيان كرد: شب قدر به تعبير قرآن كريم، بهتر از هزار ماه است، به ويژه آن كه منوّر به نام اميرالمؤمنين علي (عليه السلام) مي‌باشد.
نماينده مردم خراسان در مجلس خبرگان رهبري، افزود: شب قدر، به مانند آسماني صاف و باصفاست كه در بلنداي آن، ماه بدري چون علي مي‌درخشد.
وي خاطر نشان كرد: اصلاً ماه رمضان، ماه خداست، ماه توبه است، ماه سازندگي‌ست، ماه عنابه و بازگشت از بدي‌ها به سوي پروردگار است و خوشا عاشقي كه قدر آن را بداند و با خدايش خالصانه به مناجات پردازد، جبران كمبودهاي گذشته‌اش را كند، و طرحي نو در اندازد و نقشه‌اي بكشد كه ديگر عمرش را هدر ندهد.
حجت‌الاسلام والمسلمين عبدخدايي، با اشاره به دعاي مكارم الاخلاق صحيفه سجاديه در فراگيري بهتر از ماه خدا و قدر دانستن از فضايل آن، ادامه داد: خوشا آن كه به پيروي از امام سجاد (عليه‌السلام)، در پيشگاه احديت با عنابه بگويد «وَ اسْتَفْرِغْ أَيَّامِي فِيما خَلَقْتَنِي لَهُ، وَ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تَسْأَلُنِي غَداً عَنْهُ»؛ آخر خدايا، تو مرا بيهوده و عبث نيافريدي بلكه هدفي عالي داشتي، و مقصود و منظوري در آفرينش من در كار بوده، و يك روزي هم از آن سؤال مي‌كني و بازخواست مي‌فرمايي. از اين رو، تمامي زندگي شبانه روز مرا فارغ بدار، تا براي آن مقصود و منظور كار كنم و مرا به كاري گمار كه فرداي قيامت از من سؤال مي‌كني و بازخواست مي‌فرمايي.
استفاده از فرصت‌هاي ماه رمضان براي تبليغ
نماينده مردم خراسان در مجلس خبرگان رهبري، در ادامه اين گفتگو خطاب به روحانيون و مبلغين ديني، نكاتي را ارائه کرد که از نظر خواهيد گذراند.
وي مطرح كرد: به عزيزان روحاني و مبلغين ديني دردمندانه توصيه مي‌كنم، از اين فرصت‌هاي طلايي استفاده كنيد و عمر و وقت مردم را غنيمت بشماريد، از اين رو نكاتي را متواضعانه متذكر مي‌شوم:
1) حداكثر بهره‌برداري را در اشاعه مكتب قرآن و مكتب اهل بيت (عليهم السلام)، بنماييد. هم خودتان فيض ببريد و هم ديگران را مستفيض نماييد.
اين امكانات تبليغي كه در اختيار ما گذاشته شده است، مال ما نمي‌باشد، مال قرآن است، مال پيامبر اكرم (صلي علي الله عليه و آله و سلم) و اهل بيت (عليهم السلام) اوست؛ روزي هم از ما سوال مي‌شود كه بايد پاسخگو باشيم.
اين موج جمعيتي كه در شب‌هاي قدر حضور مي‌يابند، محصول و نتيجه عملكرد ما نيست، بلكه از بركت قرآن و مكتب والاي تشيع است. این زمان را صرف حرف هاي خودبافته نكنيد. هرچه بيشتر از دو گنجينه بازمانده رسول الله (صلي علي الله عليه و آله و سلم) يعني قرآن و عترت، بياموزيد و آموزش دهيد. مردم نيازي به بافته هاي ما ندارند، بلكه احتياج به يافته هاي قرآني و فرهنگ غني اهل بيت (عليهم السلام) دارند، و بسيار هم نيازمند مي باشند.
بگذاريد سخنان شما مزيّن به آيات قرآني و عطر خاندان رسالت باشد، هرچه بيشتر مطالعه كنيد و از بزرگان، علم و معرفت فراگير گيريد و آن گاه به مردم منتقل كنيد، البته با بياني كه متناسب شنونده و مستمع باشد.
2) از سخنان بي پايه و بي اساس پرهيز كنيد كه قرآن كريم مي فرمايد: «وَ قولوا قَولًا سَديدًا»، سخن محكم و استوار بزنيد، گفتاري منطقي و عقلاني، نه سست و بي پايه، نه خواب و خرافه، نه بي اساس و بي ارزش.
3) از گفتار دروغ فرار كنيد، مخصوصاً از دروغ در مورد خدا و پيامبر (صلي علي الله عليه و آله و سلم)، كه حضرت مي فرمايد: «تَعَلَّمُوا الصِّدقَ قَبلَ الحَديثِ»؛ پيش از نقل حديث و روايت راست گفتاري را فراگيريد. راست گفتاري را آموزش دهيد.
توجه داشته باشيد كه دروغ گناه است، ولي نسبت دروغ به خدا و پيامبر (صلي علي الله عليه و آله و سلم) و ائمه اطهار (عليهم السلام) از گناهان كبيره است و علامت بي ديني و بي ايماني مي باشد. «إِنَّمَا يَفْتَرِى الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ.»
4) مردم را به خدا نزديك كنيد و سبب پيوند مردم با خدا شويد، بطوري كه خدا را دوست داشته باشند و شيفته خدا گردند. هم چنان كه قرآن مي فرمايد: «وَ الَّذينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّه.»
دعاي امام سجاد (عليه السلام) به روايت ابوحمزه را نگاه كنيد. در دعاي كميل دقت كنيد. به فرهنگ قرآن و سيره پيامبر (صلي علي الله عليه و آله و سلم) و خاندانش بنگريد. مردم را عاشق خدا بار مي آورند.
توحيد خالص را بيان كنيد. هر گونه غلوّي، اضافه بر آن كه باطل است، سبب وحل تشيع مي گردد و حربه در دست دشمنان اين مكتب وارسته مي دهد.
5) نياز مستمع و جامعه را در نظر گيريد و درمان درد آن ها را از قرآن و مكتب ولايت استخراج كنيد. بمانند پزشكي كه بايد به درد و نياز بيمار توجه كند و به درمان او بپردازد.
دين اسلام زنده است و مكتب والاي تشيع كه همان اسلام ناب است، پاسخگوي تمامي نيازهاي انسان ها، براي هميشه مي باشد. پيامبر اكرم (صلي علي الله عليه و آله و سلم) و ائمه اطهار (عليهم السلام)، تا ابد مي درخشند و زنده و جاويدان هستند.
اميرالمونين (عليه السلام)، تنها امام گذشته نبود، بلكه هم اكنون هم درس عدالت را مي هد هم چنان كه امام باقر و امام صادق (عليهم السلام)، درس فقاهت را مي دهند.
امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) هم، تنها امام آينده نيست، بلكه هم اكنون امامت و ولايت دارند. هدايت آن حضرت توسط مرجعيت و حاكميت آن بزرگوار توسط ولايت فقيه اعمال مي گردد، گاهي هم ممكن است كه هر دو جهت در يك نفر جمع شود.
اسلام و تشيع را در بستر هر زماني ببينيد و آن را پياده كنيد، نه به صورت تاريخي، كه در گذشته اتفاق افتاده و يا در آينده اتفاق مي افتد، بلكه به صورت جرياني كه براي هميشه تداوم دارد و بايد انجام پذيرد.
6) از افراط و تفريط در مطالب پرهيز كنيد. اميرالمومنين (عليه‌السلام)، مي‌فرمايد: «الفقيه كل الفقيه»؛ فقيه به تمام معنا فردي است كه نه مردم را مايوس از رحمت خدا گرداند و نه ايمن از عذاب او.
از طرفي انسان بايد بداند در هر مرحله اي از گناه كه هست، باز هم درب توبه براي او باز مي باشد و مي تواند بسوي خدا برگردد، به ويژه آن كه چهره پاك پيامبر اعظم (صلي علي الله و آله و سلم) و خاندان او را همراه با قرآن شفيع قرار دهد، ولي از طرفي ديگر هم توجه داشته باشد كه عاقبت گناه، بدبختي و عذاب است و در پيشگاه عدالت الهي، صالح و طالح يكسان نمي باشد.
ائمه اطهار (عليهم السلام) هم راهنمايان به راه خدا و احكام او هستند، نه راه گشايان به قانون شكني و مخالفت با دستورات الهي.
شفاعت هم نويدي براي توبه و پاكي است نه وسيله اي براي تجري بر گناه و آلودگي.
7) تولّي و تبرّي، دو اصل مهم ايماني است و پذيرش ولايت الهي و نفي ولايت طاغوتي، همان طور كه قرآن كريم مي فرمايد در راس امور است.
هر ولايتي هم كه در شعاع ولايت الهي باشد مقدس بوده و گرنه طاغوتي و مردود است و بايد از آن تبرّي جست. منتها بايد توجه به مصاديق آن را در هر زمان داشت، يك روز ولايت مالك اشتر، به عنوان والي منصوب از طرف اميرمومنان (عليه السلام)، مطرح بود و يك روز هم ولايت ولي فقيه جامع الشرايط به صورت عام، از سوي مقام مقدس امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف.)
از طرفي ديگر، روزي تبرّي از ابوجهل و ابوسفيان لازم بود، امروز هم، تبرّي از آمريكا و اسرائيل، كه ائمه كفر هستند. يك روز تبرّاي از يزيدها و معاويه‌ها، امروز از آل سعودها و آل خليفه ها. تنها نمي شود به تبرّاي تاريخي بسنده كرد و از مصداق كنوني آن غافل بود.
8) مردم از هر قشري نياز فراوان به اخلاق دارند و اخلاق نقش مهمي در سالم سازي جامعه دارد.
در پرتو اخلاق، كينه ها تبديل به محبت مي شود و دشمني ها به دوستي. پرونده هاي جنايي و فساد، برچيده مي شوند و طلاق ها و جدايي هاي همسران، تبديل به پيوند آنان مي گردد.
از سيره و رفتار رسول اكرم (صلي علي الله و آله و سلم) و ائمه طاهرين (عليهم السلام) الگو بگيريد و زندگي امروز مردم را با آن بسازيد. با اخلاق پاك و وارسته اهل بيت (عليه السلام)، با نوع دوستي و خدمات مردمي آنان.
9) مردم را ترغيب به خدمات انساني و اجتماعي كنيد، به خانواده مستمندي برسد و قرض مقروضي را بپردازد، كودك يتيمي را اداره كند، براي درمان بي نوايي تلاش نمايد.
بسياري از خيريه ها توسط علما و روحانيون و با كمك هاي مردم تاسيس شده و توانسته اند هر كدام، درد دل هايي را از دل مسلمانان گرفتار بردارند، كه حضرت فرمود: «مَن فَرَّجَ عن مُؤمِنٍ كُربَةً فَرَّجَ اللّه، عَنهُ كُربَةً الآخِرَةِ »؛ هر كس از دل مومني، غصه اي را برطرف سازد، خداوند متعال غصه هاي قيامت را از روي دلش بر مي دارد، «وَ خَرَجَه مِن قَلبّه» و با قلبي آرام، وارد محشر مي گردد.
10) سخن پاياني آن كه، توجه به نقش عمل گوينده در سازندگي مردم داشته باشيد كه امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: «كُونُوا دُعَاةَ للنَّاسِ بِغَيْرِ أَلْسِنَتِكُمْ لِيَرَوْا مِنْكُمُ العَمَلِ وَ الِاجْتِهَادَ»؛ مردم را دعوت به حق و فضيلت بكنيد اما نه با زبانتان، بلكه با عمل. به طوري كه عمل صالح به جدّ و جهد در راه خدا را، در شما مشاهده كنند.
قرآن كريم هم به صورت استفهام انكاري، به علماي اهل كتاب مي فرمايد: «أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ»؛ آيا مردم را به نيكوكاري دستور مي دهيد ولي خود را فراموش مي كنيد.
خداوند متعال توفيق روز افزون به ما و شما عنايت فرمايد. والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاته.
به گزارش پايگاه فرهنگی تبلیغی رسالات به نقل از پایگاه اطلاع رساني حوزه علميه خراسان، حجت‌الاسلام والمسلمين محمدهادي عبدخدايي نماينده مردم خراسان در مجلس خبرگان رهبري، در خصوص وظيفه مبلغين و روحانيون در ماه مبارك رمضان و شب‌هاي قدر، عنوان کرد: اسلام و تشيع را در بستر هر زماني ببينيد و آن را پياده كنيد.
وي در آغاز اين گفت‌وگو با یادآوری غزل «شب وصل است و طی شد نامه هجر، سلام فیه حتی مطلع الفجر»، بيان كرد: شب قدر به تعبير قرآن كريم، بهتر از هزار ماه است، به ويژه آن كه منوّر به نام اميرالمؤمنين علي (عليه السلام) مي‌باشد.
نماينده مردم خراسان در مجلس خبرگان رهبري، افزود: شب قدر، به مانند آسماني صاف و باصفاست كه در بلنداي آن، ماه بدري چون علي مي‌درخشد.
وي خاطر نشان كرد: اصلاً ماه رمضان، ماه خداست، ماه توبه است، ماه سازندگي‌ست، ماه عنابه و بازگشت از بدي‌ها به سوي پروردگار است و خوشا عاشقي كه قدر آن را بداند و با خدايش خالصانه به مناجات پردازد، جبران كمبودهاي گذشته‌اش را كند، و طرحي نو در اندازد و نقشه‌اي بكشد كه ديگر عمرش را هدر ندهد.
حجت‌الاسلام والمسلمين عبدخدايي، با اشاره به دعاي مكارم الاخلاق صحيفه سجاديه در فراگيري بهتر از ماه خدا و قدر دانستن از فضايل آن، ادامه داد: خوشا آن كه به پيروي از امام سجاد (عليه‌السلام)، در پيشگاه احديت با عنابه بگويد «وَ اسْتَفْرِغْ أَيَّامِي فِيما خَلَقْتَنِي لَهُ، وَ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تَسْأَلُنِي غَداً عَنْهُ»؛ آخر خدايا، تو مرا بيهوده و عبث نيافريدي بلكه هدفي عالي داشتي، و مقصود و منظوري در آفرينش من در كار بوده، و يك روزي هم از آن سؤال مي‌كني و بازخواست مي‌فرمايي. از اين رو، تمامي زندگي شبانه روز مرا فارغ بدار، تا براي آن مقصود و منظور كار كنم و مرا به كاري گمار كه فرداي قيامت از من سؤال مي‌كني و بازخواست مي‌فرمايي.
استفاده از فرصت‌هاي ماه رمضان براي تبليغ
نماينده مردم خراسان در مجلس خبرگان رهبري، در ادامه اين گفتگو خطاب به روحانيون و مبلغين ديني، نكاتي را ارائه کرد که از نظر خواهيد گذراند.
وي مطرح كرد: به عزيزان روحاني و مبلغين ديني دردمندانه توصيه مي‌كنم، از اين فرصت‌هاي طلايي استفاده كنيد و عمر و وقت مردم را غنيمت بشماريد، از اين رو نكاتي را متواضعانه متذكر مي‌شوم:
1) حداكثر بهره‌برداري را در اشاعه مكتب قرآن و مكتب اهل بيت (عليهم السلام)، بنماييد. هم خودتان فيض ببريد و هم ديگران را مستفيض نماييد.
اين امكانات تبليغي كه در اختيار ما گذاشته شده است، مال ما نمي‌باشد، مال قرآن است، مال پيامبر اكرم (صلي علي الله عليه و آله و سلم) و اهل بيت (عليهم السلام) اوست؛ روزي هم از ما سوال مي‌شود كه بايد پاسخگو باشيم.
اين موج جمعيتي كه در شب‌هاي قدر حضور مي‌يابند، محصول و نتيجه عملكرد ما نيست، بلكه از بركت قرآن و مكتب والاي تشيع است. این زمان را صرف حرف هاي خودبافته نكنيد. هرچه بيشتر از دو گنجينه بازمانده رسول الله (صلي علي الله عليه و آله و سلم) يعني قرآن و عترت، بياموزيد و آموزش دهيد. مردم نيازي به بافته هاي ما ندارند، بلكه احتياج به يافته هاي قرآني و فرهنگ غني اهل بيت (عليهم السلام) دارند، و بسيار هم نيازمند مي باشند.
بگذاريد سخنان شما مزيّن به آيات قرآني و عطر خاندان رسالت باشد، هرچه بيشتر مطالعه كنيد و از بزرگان، علم و معرفت فراگير گيريد و آن گاه به مردم منتقل كنيد، البته با بياني كه متناسب شنونده و مستمع باشد.
2) از سخنان بي پايه و بي اساس پرهيز كنيد كه قرآن كريم مي فرمايد: «وَ قولوا قَولًا سَديدًا»، سخن محكم و استوار بزنيد، گفتاري منطقي و عقلاني، نه سست و بي پايه، نه خواب و خرافه، نه بي اساس و بي ارزش.
3) از گفتار دروغ فرار كنيد، مخصوصاً از دروغ در مورد خدا و پيامبر (صلي علي الله عليه و آله و سلم)، كه حضرت مي فرمايد: «تَعَلَّمُوا الصِّدقَ قَبلَ الحَديثِ»؛ پيش از نقل حديث و روايت راست گفتاري را فراگيريد. راست گفتاري را آموزش دهيد.
توجه داشته باشيد كه دروغ گناه است، ولي نسبت دروغ به خدا و پيامبر (صلي علي الله عليه و آله و سلم) و ائمه اطهار (عليهم السلام) از گناهان كبيره است و علامت بي ديني و بي ايماني مي باشد. «إِنَّمَا يَفْتَرِى الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ.»
4) مردم را به خدا نزديك كنيد و سبب پيوند مردم با خدا شويد، بطوري كه خدا را دوست داشته باشند و شيفته خدا گردند. هم چنان كه قرآن مي فرمايد: «وَ الَّذينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّه.»
دعاي امام سجاد (عليه السلام) به روايت ابوحمزه را نگاه كنيد. در دعاي كميل دقت كنيد. به فرهنگ قرآن و سيره پيامبر (صلي علي الله عليه و آله و سلم) و خاندانش بنگريد. مردم را عاشق خدا بار مي آورند.
توحيد خالص را بيان كنيد. هر گونه غلوّي، اضافه بر آن كه باطل است، سبب وحل تشيع مي گردد و حربه در دست دشمنان اين مكتب وارسته مي دهد.
5) نياز مستمع و جامعه را در نظر گيريد و درمان درد آن ها را از قرآن و مكتب ولايت استخراج كنيد. بمانند پزشكي كه بايد به درد و نياز بيمار توجه كند و به درمان او بپردازد.
دين اسلام زنده است و مكتب والاي تشيع كه همان اسلام ناب است، پاسخگوي تمامي نيازهاي انسان ها، براي هميشه مي باشد. پيامبر اكرم (صلي علي الله عليه و آله و سلم) و ائمه اطهار (عليهم السلام)، تا ابد مي درخشند و زنده و جاويدان هستند.
اميرالمونين (عليه السلام)، تنها امام گذشته نبود، بلكه هم اكنون هم درس عدالت را مي هد هم چنان كه امام باقر و امام صادق (عليهم السلام)، درس فقاهت را مي دهند.
امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) هم، تنها امام آينده نيست، بلكه هم اكنون امامت و ولايت دارند. هدايت آن حضرت توسط مرجعيت و حاكميت آن بزرگوار توسط ولايت فقيه اعمال مي گردد، گاهي هم ممكن است كه هر دو جهت در يك نفر جمع شود.
اسلام و تشيع را در بستر هر زماني ببينيد و آن را پياده كنيد، نه به صورت تاريخي، كه در گذشته اتفاق افتاده و يا در آينده اتفاق مي افتد، بلكه به صورت جرياني كه براي هميشه تداوم دارد و بايد انجام پذيرد.
6) از افراط و تفريط در مطالب پرهيز كنيد. اميرالمومنين (عليه‌السلام)، مي‌فرمايد: «الفقيه كل الفقيه»؛ فقيه به تمام معنا فردي است كه نه مردم را مايوس از رحمت خدا گرداند و نه ايمن از عذاب او.
از طرفي انسان بايد بداند در هر مرحله اي از گناه كه هست، باز هم درب توبه براي او باز مي باشد و مي تواند بسوي خدا برگردد، به ويژه آن كه چهره پاك پيامبر اعظم (صلي علي الله و آله و سلم) و خاندان او را همراه با قرآن شفيع قرار دهد، ولي از طرفي ديگر هم توجه داشته باشد كه عاقبت گناه، بدبختي و عذاب است و در پيشگاه عدالت الهي، صالح و طالح يكسان نمي باشد.
ائمه اطهار (عليهم السلام) هم راهنمايان به راه خدا و احكام او هستند، نه راه گشايان به قانون شكني و مخالفت با دستورات الهي.
شفاعت هم نويدي براي توبه و پاكي است نه وسيله اي براي تجري بر گناه و آلودگي.
7) تولّي و تبرّي، دو اصل مهم ايماني است و پذيرش ولايت الهي و نفي ولايت طاغوتي، همان طور كه قرآن كريم مي فرمايد در راس امور است.
هر ولايتي هم كه در شعاع ولايت الهي باشد مقدس بوده و گرنه طاغوتي و مردود است و بايد از آن تبرّي جست. منتها بايد توجه به مصاديق آن را در هر زمان داشت، يك روز ولايت مالك اشتر، به عنوان والي منصوب از طرف اميرمومنان (عليه السلام)، مطرح بود و يك روز هم ولايت ولي فقيه جامع الشرايط به صورت عام، از سوي مقام مقدس امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف.)
از طرفي ديگر، روزي تبرّي از ابوجهل و ابوسفيان لازم بود، امروز هم، تبرّي از آمريكا و اسرائيل، كه ائمه كفر هستند. يك روز تبرّاي از يزيدها و معاويه‌ها، امروز از آل سعودها و آل خليفه ها. تنها نمي شود به تبرّاي تاريخي بسنده كرد و از مصداق كنوني آن غافل بود.
8) مردم از هر قشري نياز فراوان به اخلاق دارند و اخلاق نقش مهمي در سالم سازي جامعه دارد.
در پرتو اخلاق، كينه ها تبديل به محبت مي شود و دشمني ها به دوستي. پرونده هاي جنايي و فساد، برچيده مي شوند و طلاق ها و جدايي هاي همسران، تبديل به پيوند آنان مي گردد.
از سيره و رفتار رسول اكرم (صلي علي الله و آله و سلم) و ائمه طاهرين (عليهم السلام) الگو بگيريد و زندگي امروز مردم را با آن بسازيد. با اخلاق پاك و وارسته اهل بيت (عليه السلام)، با نوع دوستي و خدمات مردمي آنان.
9) مردم را ترغيب به خدمات انساني و اجتماعي كنيد، به خانواده مستمندي برسد و قرض مقروضي را بپردازد، كودك يتيمي را اداره كند، براي درمان بي نوايي تلاش نمايد.
بسياري از خيريه ها توسط علما و روحانيون و با كمك هاي مردم تاسيس شده و توانسته اند هر كدام، درد دل هايي را از دل مسلمانان گرفتار بردارند، كه حضرت فرمود: «مَن فَرَّجَ عن مُؤمِنٍ كُربَةً فَرَّجَ اللّه، عَنهُ كُربَةً الآخِرَةِ »؛ هر كس از دل مومني، غصه اي را برطرف سازد، خداوند متعال غصه هاي قيامت را از روي دلش بر مي دارد، «وَ خَرَجَه مِن قَلبّه» و با قلبي آرام، وارد محشر مي گردد.
10) سخن پاياني آن كه، توجه به نقش عمل گوينده در سازندگي مردم داشته باشيد كه امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: «كُونُوا دُعَاةَ للنَّاسِ بِغَيْرِ أَلْسِنَتِكُمْ لِيَرَوْا مِنْكُمُ العَمَلِ وَ الِاجْتِهَادَ»؛ مردم را دعوت به حق و فضيلت بكنيد اما نه با زبانتان، بلكه با عمل. به طوري كه عمل صالح به جدّ و جهد در راه خدا را، در شما مشاهده كنند.
قرآن كريم هم به صورت استفهام انكاري، به علماي اهل كتاب مي فرمايد: «أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ»؛ آيا مردم را به نيكوكاري دستور مي دهيد ولي خود را فراموش مي كنيد.
خداوند متعال توفيق روز افزون به ما و شما عنايت فرمايد. والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاته.
