اگر یک مبلّغ دینی بخواهد تلاش ها، وقت گذاشتن ها و سرمایه گذاری اش بر جان ها و اندیشه ها به هدر نرود و به بار بنشیند، باید ضمن توجه به سایر اقشار، بیشتر به نوجوانان و جوانان پرداخته و به عبارت دیگر گروه هدف و مخاطب اصلی خود را این گروه سنی قرار دهد.
به گزارش چی 24 به نقل از رسالت:
1) کسب اطلاعات: مبلّغ باید بتواند ویژگی های مکان، افراد و عوامل مؤثر در هدف تبلیغ را شناسایی کند.
2) برخورد اولیه: عوامل مؤثر در شکل گیری تصویر ذهنی در برخورد اولیه به نظر دو عامل می رسد. اول خصوصیات ظاهری، دوم مهارت های اجتماعی: برخی از این مهارت ها عبارتند از: سلام کردن، لبخند زدن و خوشرویی، دست دادن، احوالپرسی، گوش دادن فعّال، ابراز همدلی، بی تکلفی، ارتباط غیرکلامی و...
3) اختلافات قومی و محلی: یک روحانی و مبلّغ از هر قومیتی که باشد، نباید هیچ گاه به خود اجازه وارد شدن به مباحث اختلاف برانگیز در میان قومیت ها را بدهد که این کار خیانت به اسلام است.
4) حرمت روحانیت: اولین وظیفه یک مبلّغ در این رابطه اجتناب از سخنان و اعمال و رفتاری است که به آبروی روحانیت لطمه زده و این قشر را افرادی بی عمل، دورو و ریاکار جلوه می دهد.
5) صبر و مدارا.
6) شورانگیزی: احساس و عاطفه نقش بسیار مهمی در جهت گیری ها و گرایشات انسان ایفا کرده و در ایجاد انگیزه و تحرک آدمیان نقش بسزایی دارد.
7) احساس یا معرفت: یک اصل اساسی در هر حرکت دینی و مذهبی که در آن از تحریک احساس استفاده می شود آن است که باید حاصل تقسیم معرفت و عقلانیت بر احساس بیشتر از یک باشد.
8) جامع نگری.
9) آيات و روایات.
10) احكام: یک مبلّغ باید 1ـ از بیان احکام فقهی غفلت نورزد. 2ـ در بیان احکام جانب اعتدال را رعایت کرده و مسائل اخلاقی و اعتقادی را نیز طرح نماید. 3ـ بیان احکام اقتصادی، اجتماعی، مسائل مبتلابه و استفتائات جدید را مد نظر قرار دهد. 4ـ و حتی الامکان به فلسفه و حکمت احکام و اسرار آن ها اشاره نماید.
11) تمثیل و مصداق: پس از بیان یک مطلب پیچیده، آوردن یک یا چند مثال است که آن مطلب را قابل فهم نموده و مخاطبان را از سرگشتگی می رهاند.
12) قصه، شعر و طنز: از مهارت های سخنگویی و انتقال مؤثر یک پیام به مخاطبان، استفاده مناسب و بجا از قصه، داستان و طنز در سخنان خود است.
13) بیم و امید: یک مبلّغ دینی اولاً باید خود در خوف و رجاء به سر برد و ثانیاً در سخنان خود مخاطبان را بین این دو حالت نگه دارد.
14) ولایت فقیه: در اندیشه اسلامی مدیریت کلان جامعه اسلامی در زمان غیبت بر عهده ولی فقیه که قاعدتاً از برجستگی های علمی و فقهی و تقوا و عدالت بالا و توان مدیریتی فوق العاده برخوردار است گذاشته شده است.
15) خطر یهود: از عنودترین گروه هایی که از ابتدای ظهور اسلام با این دین الهی و مؤمنان به آن دشمنی سرسختی داشته اند، یهودیان بوده اند به طوری که قرآن کریم از آنان به عنوان دشمن ترین مردم نسبت به مؤمنان یاد می کند. (مائده/ 82)
16) علیک بالأحداث: اگر یک مبلّغ دینی بخواهد تلاش ها، وقت گذاشتن ها و سرمایه گذاری اش بر جان ها و اندیشه ها به هدر نرود و به بار بنشیند، باید ضمن توجه به سایر اقشار، بیشتر به نوجوانان و جوانان پرداخته و به عبارت دیگر گروه هدف و مخاطب اصلی خود را این گروه سنی قرار دهد.
منبع: آنچه مبلّغان باید بدانند، داوود عرفانی‌فر
1) کسب اطلاعات: مبلّغ باید بتواند ویژگی های مکان، افراد و عوامل مؤثر در هدف تبلیغ را شناسایی کند.
2) برخورد اولیه: عوامل مؤثر در شکل گیری تصویر ذهنی در برخورد اولیه به نظر دو عامل می رسد. اول خصوصیات ظاهری، دوم مهارت های اجتماعی: برخی از این مهارت ها عبارتند از: سلام کردن، لبخند زدن و خوشرویی، دست دادن، احوالپرسی، گوش دادن فعّال، ابراز همدلی، بی تکلفی، ارتباط غیرکلامی و...
3) اختلافات قومی و محلی: یک روحانی و مبلّغ از هر قومیتی که باشد، نباید هیچ گاه به خود اجازه وارد شدن به مباحث اختلاف برانگیز در میان قومیت ها را بدهد که این کار خیانت به اسلام است.
4) حرمت روحانیت: اولین وظیفه یک مبلّغ در این رابطه اجتناب از سخنان و اعمال و رفتاری است که به آبروی روحانیت لطمه زده و این قشر را افرادی بی عمل، دورو و ریاکار جلوه می دهد.
5) صبر و مدارا.
6) شورانگیزی: احساس و عاطفه نقش بسیار مهمی در جهت گیری ها و گرایشات انسان ایفا کرده و در ایجاد انگیزه و تحرک آدمیان نقش بسزایی دارد.
7) احساس یا معرفت: یک اصل اساسی در هر حرکت دینی و مذهبی که در آن از تحریک احساس استفاده می شود آن است که باید حاصل تقسیم معرفت و عقلانیت بر احساس بیشتر از یک باشد.
8) جامع نگری.
9) آيات و روایات.
10) احكام: یک مبلّغ باید 1ـ از بیان احکام فقهی غفلت نورزد. 2ـ در بیان احکام جانب اعتدال را رعایت کرده و مسائل اخلاقی و اعتقادی را نیز طرح نماید. 3ـ بیان احکام اقتصادی، اجتماعی، مسائل مبتلابه و استفتائات جدید را مد نظر قرار دهد. 4ـ و حتی الامکان به فلسفه و حکمت احکام و اسرار آن ها اشاره نماید.
11) تمثیل و مصداق: پس از بیان یک مطلب پیچیده، آوردن یک یا چند مثال است که آن مطلب را قابل فهم نموده و مخاطبان را از سرگشتگی می رهاند.
12) قصه، شعر و طنز: از مهارت های سخنگویی و انتقال مؤثر یک پیام به مخاطبان، استفاده مناسب و بجا از قصه، داستان و طنز در سخنان خود است.
13) بیم و امید: یک مبلّغ دینی اولاً باید خود در خوف و رجاء به سر برد و ثانیاً در سخنان خود مخاطبان را بین این دو حالت نگه دارد.
14) ولایت فقیه: در اندیشه اسلامی مدیریت کلان جامعه اسلامی در زمان غیبت بر عهده ولی فقیه که قاعدتاً از برجستگی های علمی و فقهی و تقوا و عدالت بالا و توان مدیریتی فوق العاده برخوردار است گذاشته شده است.
15) خطر یهود: از عنودترین گروه هایی که از ابتدای ظهور اسلام با این دین الهی و مؤمنان به آن دشمنی سرسختی داشته اند، یهودیان بوده اند به طوری که قرآن کریم از آنان به عنوان دشمن ترین مردم نسبت به مؤمنان یاد می کند. (مائده/ 82)
16) علیک بالأحداث: اگر یک مبلّغ دینی بخواهد تلاش ها، وقت گذاشتن ها و سرمایه گذاری اش بر جان ها و اندیشه ها به هدر نرود و به بار بنشیند، باید ضمن توجه به سایر اقشار، بیشتر به نوجوانان و جوانان پرداخته و به عبارت دیگر گروه هدف و مخاطب اصلی خود را این گروه سنی قرار دهد.
منبع: آنچه مبلّغان باید بدانند، داوود عرفانی‌فر
